Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/4587 Esas 2022/18400 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I – Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde,
Konut dokunulmazlığının ihlali suçunun birden fazla kişi tarafından birlikte işlenmesi nedeniyle, sanıklara verilen cezaların 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi uyarınca artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak,
Sanıklara ait adli sicil kayıtlarında yazılı olan ve her iki sanık için tekerrüre esas alınan Sütçüler Asliye Ceza Mahkemesince verilmiş 27.11.2013 tarihli, 2013/23 Esas, 2013/61 Karar sayılı mahkumiyetlerine konu suçun TCK'nın 157/1. maddesinde yazılı dolandırıcılık suçuna ilişkin olduğu ve CMK'nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığı ve bu suçtan uyarlama yargılaması yapılarak 17.05.2018 tarihli ek karar ile sanık ... hakkında açılan davanın, 16.10.2020 tarihli ek karar ile de sanık ... hakkında açılan davanın düşürülmesine karar verildiği, dolayısıyla bu ilamın tekerrüre esas alınamayacağı, sanık ...’nın suç tarihi itibariyle adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başkaca bir mahkumiyet kaydının bulunmaması nedeniyle hakkında TCK’nın 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının, ancak sanık ...’un adli sicil kaydında yazılı olan Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.11.2014 gün, 2014/64 Esas ve 2014/621 Karar sayılı, 31.12.2014 tarihinde kesinleşen ilamına konu dolandırıcılık suçundan verilen 1 yıl hapis 500,00 TL adli para cezasının tekerrüre esas olduğu ve uzlaşma sağlanamayan bu mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerden TCK'nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkarılmasına, sanık ... hakkında kurulan hükme “Kayseri 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.11.2014 gün, 2014/64 Esas ve 2014/621 Karar sayılı ilamı ile dolandırıcılık suçundan verilen 1 yıl hapis 500,00 TL adli para cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas alınmasına, ancak aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'nın 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı korunarak, 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, Sütçüler Asliye Ceza Mahkemesinin 27.11.2013 tarihli, 2013/23 Esas, 2013/61 Karar sayılı ilamı uyarınca dolandırıcılık suçundan verilen 10 ay hapis 80,00 TL adli para cezası esas alınarak belirlenmesine" ibaresinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
II – Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde,
Sanıkların üzerine atılı TCK'nın 142/2-h maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, sanıkların duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmalarının alınması gerektiği gözetilmeden, sanık ...’un yakalama emri ile, sanık ...’nın talimat ile başka mahkemede savunmalarının alınması suretiyle 5271 sayılı CMK'nin 196/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 08.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.