Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7051 Esas 2022/18539 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-e, 143/1, 145, 35 ve 62/1. maddeleri gereğince 1 yıl 16 ay 3 gün hapis, sanık ...'in, aynı Kanun’un 142/1-e, 143/1, 145 ve 35. maddeleri gereğince 2 yıl 9 ay 22 gün hapis cezaları ile cezalandırılmalarına ilişkin Akşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/02/2020 tarihli ve 2019/636 esas, 2020/153 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 27/06/2022 gün ve 4063-2022 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/07/2022 gün ve 2022/96810 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
1-Benzer bir olayla ilgili olarak Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 09/02/2021 tarihli ve 2020/18986 esas, 2021/1871 karar sayılı ilamında, ''... müştekinin aracının torpido gözünden suça konu anahtarlıkları çalması biçimindeki eylemde, düzenlenen görgü tespit tutanağına ve müştekinin beyanına göre aracın kapılarında herhangi bir zorlama izinin bulunmadığının da anlaşılması karşısında; aracın suç tarihinde kapılarının kilitli olup olmadığı belirlenip, kilitli olmaması halinde eylemin TCK’nın 141/1. maddesine, kilitli olması halinde aynı Kanunun 142/2-d maddesine uyan suçu oluşturup oluşturmadığı tartışılmadan ... Bozulmasına'' şeklinde belirtildiği üzere, somut olayda mahkemece sanıkların müştekiye ait kapıları kilitli olmayan araca girerek teyp ve hoparlörü hırsızladıklarının kabul edildiğinin anlaşılması karşısında, kilitli olmayan otomobilden yapılan hırsızlığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesine uyduğu gözetilmeden, sanıklar hakkında yazılı şekilde ceza tayininde,
2-02/12/2016 Tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ve bu maddeye eklenen fıkraya göre 5237 sayılı Kanun'un 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı, 5271 sayılı Kanun’un 254/1. maddesindeki “Kamu davası açıldıktan sonra kovuşturma konusu suçun uzlaşma kapsamında olduğunun anlaşılması halinde, kovuşturma dosyası, uzlaştırma işlemlerinin 253 üncü maddede belirtilen esas ve usûle göre yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir.” şeklindeki düzenleme uyarınca hırsızlık suçu bakımından uzlaştırma işleminin yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi ve sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde,isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
1-02.12.2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, sanıklar... ve ...'in eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçun uzlaştırma kapsamına alındığı anlaşılmakta ise de; sanıkların üzerine atılı hırsızlık suçunun gece vakti işlendiği ve nitelikli hale dönüştüğü dikkate alındığında 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi gereğince uzlaştırma kapsamında olmadığından uzlaşma yapılmadan verilen kararda bir isabetsizlik görülmemesi nedeniyle (AKŞEHİR) 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 24.02.2020 tarihli ve 2019/636 E., 2020/153 K. sayılı kararına yönelik (2) numaralı kanun yararına bozma isteminin REDDİNE,
2-Somut olayda mahkemece sanıklar... ve ...'in müştekiye ait kapıları kilitli olmayan araca girerek teyp ve hoparlörü çalmaya teşebbüs ettiklerinin kabul edildiğinin anlaşılması karşısında, kilitli olmayan otomobilden yapılan hırsızlığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesine uyduğu gözetilmeden, sanıklar hakkında yazılı şekilde hüküm kurulması nedeniyle (1) numaralı kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden (AKŞEHİR) 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 24.02.2020 tarihli ve 2019/636 E., 2020/153 K. sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (b) bendi uyarınca sonraki işlemlerin yerel mahkemece yerine getirilmesine, 09/11/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.