Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/6542 Esas 2022/18574 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet


Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1) Sanıklar hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanıklar müdafinin temyiz istemi ile sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik sanık ...’nun temyiz isteminin incelenmesinde;
Dairemizin 09.10.2019 tarihli bozma ilamı öncesindeki yapılan yargılamada sanıkların müdafi atanmasına ilişkin taleplerinin bulunmadığı gibi sanıklara müdafi de atanmadığı, bozma sonrası yapılan yargılamada 28.04.2021 tarihli duruşmada sanık ...’ın alınan ifadesinde “müdafi talebinin olmadığını” beyan ettiği, 16.04.2021 tarihli duruşmada sanık ...’nun alınan savunmasında “müdafi istemediğini” ifade ettiği, 5271 sayılı CMK'nın 150/2-3. maddesi gereğince de sanıklara zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durum bulunmadığı gibi sanıkların kendilerine atanan müdafiden de haberlerinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanıklar hakkında anılan suçlardan kurulan hükümleri temyize yetkisi bulunmayan sanıklar müdafinin temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık ...’nun, hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2) Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümler ile sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik sanıkların temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin ve sanık ... hakkında kurulan hükümlerde tekerrüre esas alınan Nevşehir 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/264 Esas 2009/136 Karar sayılı mahkumiyetine konu suçun 5237 sayılı TCK'nın 141/1 maddesinde yazılı ''hırsızlık'' suçuna ait olduğu ve CMK'nın 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaşma kapsamına alındığının ve sanık ...’ın başka da tekerrüre esas alınabilecek sabıkası olmadığının anlaşılması karşısında, tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık ... hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükme yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “ Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” hükmü gözetilmeden, sanık hakkında adli para cezasını ödemediği takdirde ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Kanun’un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, "ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin" şeklindeki ibarenin çıkarılarak yerine "5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi uyarınca, infaz aşamasında tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, iki saat çalışılması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verileceği, günlük çalışma süresinin, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirleneceği, hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uyulmaması halinde, çalışılan günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamının açık ceza infaz kurumunda yerine getirileceği" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.