Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/6457 Esas 2022/18985 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Konut dokunulmazlığının ihlali, özel hayatın gizliliğini ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğie göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık hakkında tekerrüre esas alınan, Marmaris 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2012/527 Esas, 2013/183 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 143, 31/3 ve 62. maddeleri uyarınca hükmedilen 1 yıl 3 ay 16 gün hapis cezasının, sanığın çocukken işlediği bir suça ilişkin olması nedeniyle TCK'nin 58/5. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka ilamının da bulunmaması sebebiyle hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
2- TCK’nın 53/1-b maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı ile iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağının ortadan kalkmış olması da nazara alınarak kasten işlemiş olduğu suçtan hapis cezası ile mahkûmiyetinin yasal sonucu olarak sanığın TCK’nın 53/1. maddesinin “a, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, ancak “Kendi altsoyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından TCK'nın 53.maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen hürriyeti bağlayıcı ceza gereği 5237 sayılı TCK'nın 53/1-a-c-d-e bentlerindeki haklardan infaz tamamlanıncaya kadar, aynı Yasa'nın 53/1-c maddesinde belirtilen “Kendi altsoyu” üzerindeki velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılma güvenlik tedbirinin koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına” karar verilmek ve hükümden tekerrüre ilişkin kısım tümüyle çıkartılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/11/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.