Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/7595 Esas 2022/19139 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanığın görevi yaptırmamak için direnme, mala zarar verme ve hakaret suçlarından hüküm verildiği ancak mala zarar verme suçunda somut delil olmadığı için bozma kararı verildiği belirtilmektedir. Temyiz talepleri değerlendirilerek, cumhuriyet savcısının temyiz talebi reddedilirken, sanığın hakaret suçu hükümü yerinde kalmıştır. Ayrıca, TCK'nın bazı maddelerinde yapılan değişiklikler nedeniyle hak yoksunluklarının gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, 1412 sayılı CMUK'nın 310/3 ve 317, 5237 sayılı TCK'nın 29/1, 53 maddelerine ve 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesine atıfta bulunulmuştur.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme, mala zarar verme, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- O yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebinin incelenmesinde;
13/11/2015 tarihinde kurulan hükmü 1412 sayılı CMUK’nın 310/3. maddesinde öngörülen bir aylık süre geçtikten sonra 18/12/2015 tarihinde temyiz eden o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanığın hakaret suçundan kurulan hükme yönelik yaptığı temyiz talebinin incelenmesinde;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; ilk haksız hareketin sanıktan ileri geldiğinin anlaşılması karşısında uygulama yeri bulunmadığı halde, 5237 sayılı TCK'nın 29/1. maddesiyle cezadan indirim yapılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin, kararda bütün suçlar açısından ortak uygulandığının anlaşılması karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA,
3- Sanığın mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yaptığı temyiz talebinin incelenmesinde;
a- Olay tarihinde, sanığın yeğeni olan tanık Uğur'un işyerine arama yapmak üzere gelen katılan polis memuru ile tartışmaya başladığı ve tartışmanın kavgaya dönüşmesi ile katılanın gömleğinin yırtıldığı olayda, sanığın mala zarar verme kastı ile hareket ettiğine ilişkin somut delil bulunmadığından yasal unsurları oluşmayan mala zarar verme suçundan beraat kararı verilmesi yerine mahkumiyet hükmü verilmesi,
b- Kabule göre de: oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; ilk haksız hareketin sanıktan ileri geldiğinin anlaşılması karşısında uygulama yeri bulunmadığı halde, 5237 sayılı TCK'nın 29/1. maddesiyle cezadan indirim yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 17.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.