Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, asıl davada, ortak miras bırakanları F. O.’ın, diğer mirasçılardan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olarak kayden malik olduğu 110180 ada, 4 ve 6 parsel sayılı taşınmazları tapuda satış göstermek suretiyle oğlu olan davalı T. O. temlik ettiğini, gerçekte bağış yapıldığını ileri sürerek tapu kayıtlarının iptali ile adına tesciline, birleşen dava da ise; ara malik olan T.’ın anılan taşınmazı fikir ve elbirliği içinde hareket eden diğer davalı İ. U.’ bedelsiz devrettiğini iddia ederek miras payı oranında iptal ve tescile olmadığı taktirde fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 7.200,00.-TL tazminatın muvazaalı işlem tarihinden itibaren davalı T. O.’dan tahsiline karar verilmesini istemiş, 22.11.2010 havaleli dilekçesinde ise tazminat isteğini 16.071,00.-TL olarak ıslah ettiğini bildirmiştir.
Davalılar, temliklerin muvazaalı olmadığını, gerçek değeri üzerinden bedeli karşılığında satış yapıldığını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece; tapu iptal ve tescil davasının reddine, tazminat isteğinin kabulü ile 16.071,00.-TL’nin, 7.200,00.-TL’sine dava tarihi olan 09.01.2009 tarihinden, bakiyesine birleşen dava tarihi olan 06.04.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı T. O.’dan tahsiline, diğer davalı hakkındaki tazminat davasının reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı T.O.tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hâkimi .. .. raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava; muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptal ve tescil, birleşen dava ise miras payı oranında iptal tescil olmadığı takdirde tazminat isteğine ilişkindir.
Mahkemece; mirasbırakanın asıl davada husumet kendisine yöneltilen T. O. yaptığı temlikin, mirasçıdan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğu birleşen davada da yine husumet kendisine yöneltilen İ. U.ise T.M.K.’nun 1023. maddesi hükmü uyarınca taşınmazı iktisabında iyiniyetli olduğu saptanarak tapu iptal ve tescil isteğinin reddine, tazminat isteğinin ise T. O. bakımından kabulüne karar verilmiş olmasında kural olarak bir isabetsizlik yoktur. Ancak birleşen davada; fazlaya ilişkin haklar ayrık tutularak faiz talebinde bulunulmuş ve yargılama sırasında davacının payına isabet eden değerin 16.071,00.-TL olduğu anlaşılınca usulüne uygun olarak davasını ıslah ederek müddeabihi artırmıştır.
Hemen belirtilmelidir ki; 1086 sayılı Yasanın yürürlükten kaldırılan HUMK’nu 87/son fıkrası hükmü Anayasa Mahkemesince iptal edilmiş böylece müddeabihin artırılması olanaklı hale gelmiştir. Buna göre davacının keşfen belirlenen değer gözetilerek ıslahla müddeabihin arıtılmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak karar altına alınması gereken faize dava dilekçesinde gösterilen değer dava tarihinden, ıslahla artırılan miktara da ıslah tarihinden itibaren faiz tahakkuk edilmesi gerekirken dava tarihinden itibaren faize hükmedilmiş olması doğru değildir. Davacının, dava dilekçesinde “ fazlaya ilişkin haklarını” ayrık tutması hali ıslahla artırılan miktara dava tarihinden itibaren faiz tahakkuk ettirilmesine esas alınamaz. Zira, H.G.K. Kararları da bu yöndedir.
O halde, davalı T.O. bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenden ötürü (6100 sayılı HMK’nun geçici 3. maddesi yollamasıyla) 1086 sayılı HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 17.10.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
