Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, adına kayıtlı 11 sayılı parselde davalılara ait gecekondu bulunduğunu, bu nedenle taşınmazında inşaata başlayamadığını ileri sürerek, elatmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, taşınmazın üçüncü kişiden haricen satın alındığını belirtip, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davalıların haklı ve geçerli bir nedene dayanmaksızın taşınmazı işgal ettikleri gerekçesiyle elatmanın önlenmesine, yıkım ve kısmen ecrimisile karar verilmiştir.
Karar, davalılardan H.Ç.tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, imar parseline elatmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Davacı, davalıların kullanımına bugüne kadar ses çıkarmadığını, ancak taşınmazda inşaata başlayacağını belirterek eldeki davayı açmıştır.
Davalılar ise, taşınmazın babaları tarafından 1965 yılında dava dışı 3.kişiden satın alındığını, gecekondunun da babalarına ait olduğunu savunmuşlar ve harici satın alma belgelerini ibraz etmişlerdir.
Mahkemece, elatmanın önlenmesine, yıkıma ve kısmen ecrimisile karar verilmiş; hüküm, davalılardan Hüseyin tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; davacı adına kayıtlı çekişme konusu 11 sayılı imar parselinin üzerindeki gecekondu ile birlikte davalılar tarafından kullanıldığı ve davalıların davacıya karşı ileri sürebilecekleri hukuken korunmaya değer imar öncesi bir haklarının bulunmadığı saptandığına göre, elatmanın önlenmesine karar verilmesinde kural olarak bir isabetsizlik yoktur.
Ne varki, 492 sayılı Harçlar Yasasının 16.maddesi ve 4.3.1953 tarih 10/2 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince yıkım isteği bakımından dava değerini oluşturan unsurlardan biri olan taşınmazdaki gecekondunun değeri üzerinden de yargılama sırasında harç ikmali yapılması gerektiği, aksi taktirde davanın devamına ve yargılamanın sürdürülmesine 492 sayılı Harçlar Yasasının 30. ve 32.maddeleri uyarınca yasal olanak bulunmadığı düşünülmemiş; diğer taraftan, yıkımı istenen gecekondu davalıların babasına ait olduğundan, davanın babaları sağ ise babalarına da yöneltilmesi, ya da babaları sağ değilse, gecekondu üzerinde mirasçılıktan kaynaklanan hakları nedeniyle tüm mirasçılarının davada yer almasının sağlanması gerekeceği gözardı edilmiştir.
Öte yandan, davalıların dava açılana kadar taşınmazı muvafakate dayalı olarak kullandıkları davacı tarafından da açıkça belirtildiğinden, olayda ecrimisil koşullarının gerçekleşmediği de anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, öncelikle yıkıma konu gecekondunun değeri üzerinde yargılama harcının ikmal ettirilmesi, bunu takiben gecekondunun sahibi bulunan davalıların babasının sağ olup olmadığının araştırılması, sağ olması halinde kendisinin, ölmüş olması halinde tüm mirasçılarının davada yer almalarının sağlanması ve değinilen usuli eksiklikler giderildikten sonra yıkım hakkında bir karar verilmesi; koşulları gerçekleşmeyen ecrimisil isteğinin ise reddedilmesi gerekirken, yazılı biçimde hüküm kurulması isabetsizdir.
Davalının, temyiz itirazları açıklanan nedenlerden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 21.09.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
