Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, mirasbırakanları  H.E.adına  kayıtlı  17 parsel  sayılı  taşınmazı davalının haksız  şekilde   kullandığını  ileri  sürerek  elatmanın  önlenmesi  ve  ecrimisil  istemişlerdir.
Davalı, dava  konusu  taşınmazdaki  evi  kendisinin  yaptırdığırı,yine   ağaçları  da  kendisinin  diktiğini, 16  yıldır  kullandığını, evi  1994  yılında  yaphtırdığını, o  tarihten  beri   kullandığını, kayıt   maliki  H."in  kullanmasına  ses  çıkarmadığını, kayıt  maliki   H."in  kullanmasına  ses  çıkarmadığını, onun  ölümü  üzerine   davacıların  eldeki  davayı  açtıklarını  belirterek  davanın  reddini  savunmuştur.
Mahkemece, davanın  kısmen  kabulüne  karar  verilmiştir.
Karar, davalı  vekili  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü. Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.  Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden ve toplanan delillerden; çekişme konusu  17 parsel sayılı taşınmazın davacıların miras bırakanı H.E. adına kayıtlı olduğu, davalı C."in,  kayıttan kaynaklanan bir hakkının bulunmadığı, haklı ve geçerli bir nedeni olmaksızın taşınmazdaki binayı ve bahçeyi kullanmak suretiyle müdahale ettiği  gözetilerek el atmanın önlenmesine karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Davalının öteki temyiz itirazları yerinde değildir, reddine.
Ancak, bilindiği ve gerek öğretide gerekse yargısal uygulamalarda ifade edildiği üzere, ecrimisil, diğer bir deyişle haksız işgal tazminatı,  taşınmaz maliki olan hak sahibinin kötü niyetli zilyetten isteyebileceği bir bedeldir.
Davalı, çekişme konusu taşınmazı davacı tarafın  rızası ile kullandığını, iyiniyetli zilyet olduğunu savunmuştur.
Somut olayda, çekişmeli taşınmaz üzerine davalı C."in babası Z.E. tarafından bina yapılması sebebiyle, taşınmaz maliki H.ve binayı yapan Z. arasında görülen 1993/118 esas sayılı dava sonucunda;  Z."nin 17 parsel sayılı taşınmaza el atmasının önlenmesine;  binanın, en az levazım  bedeli karşılığında H. adına temlikine karar verildiği ve 28.4.1997 tarihinde kesinleştiği; öte yandan, H."in, tedbir kararına muhalefet ederek 17 sayılı parseldeki binayı kullandığını ileri sürerek  davalı C. hakkında  yaptığı şikayetinden vazgeçtiği, davalı C."in tedbir kararından muhalefet suçundan,tedbir kararının Z. hakkında verildiği, C. hakkında verilmiş bir tedbir kararı bulunmadığı gerekçesiyle  Çamardı Asliye Ceza Mahkemesinin  20.6.1996 günlü,  1995/30 esas, 1996/34 sayılı kararıyla beraatine  karar verildiği;  20.6.1996 tarihinden itibaren taşınmazdaki binayı ve bahçesini davanın açıldığı 07.05.2010 tarihine kadar davalının kullandığı, bu süre zarfında davacı tarafın, davalının kullanımına ses çıkarmadığı, dava tarihine kadar da uyarı mahiyetinde  bir ihtarda göndermedikleri anlaşılmaktadır.
Bu durumda davalının, dava tarihine kadar taşınmazı davacı tarafın muvafakati ile kullandığı ve dava açılmakla muvafakatin geri alındığı kabul edilmelidir. Öyleyse, davalının ecrimisilden sorumlu tutulmasına  olanak yoktur.Hal böyle olunca, ecrimisil isteğinin reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu üzere davalının ecrimisilden sorumlu tutulması doğru değildir.Davalının temyiz itirazları değinilen bu yön  itibariyle yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedene hasren  HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan  peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 14.07.2011  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.