MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında TCK 157/1, 62, 52, 53/1, 58/6 maddeleri gereğince 3 kez mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müşteki ..."ın işyerinde çalışan sanığın, katılanların bankaya olan borç ve sıkıntılarını, öğrendikten sonra bu sıkıntıları çözmek amacıyla katılan ..."ün bankaya olan 45.000 TL borcunu uygun koşullarda kapatmak için 11.000 TL para istediği, katılan ..."ün 11.000 TL parayı sanığa verdiği, sanığın parayı alırken 5.000-6.000 TL fazlasıyla ödeyeceğini belirterek aldığı, geriye herhangi bir ödeme yapmadığı; katılan ..."in borcu olduğu için bankadan kredi çekemediğinden dolayı uygun kredi çekeceğini belirterek masraf olarak kendisinden 7.000 TL para aldığı, karşılığında katılan ..."e dosya içerisinde bulunan makbuzu verdiği, katılana herhangi bir kredi çekmediği gibi, bu parayı geri vermediği; katılan ..."nın 75.000 TL"lik ev kredisi almak istemesi nedeniyle kendisine yardımcı olacağını söyleyerek hesapta para görünmesi gerektiğini belirtmek suretiyle hileli davranışlarla kendisinden 3.500 TL para aldığı, bu parayı katılana iade etmeyerek TCK"nın 157/1 maddesindeki dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği somut olayda; iddialar, sanığın savunması, katılanların beyanı ve tüm dosya kapsamı gözetilerek, mahkemenin sanığın mahkumiyetine yönelik kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanığa fazla ceza tayini, bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; fakat bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından, adli para cezasının uygulanmasına ilişkin olarak sırasıyla "60 gün", "50 gün" ve "1.000 TL" adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla "5 gün", "4 gün", "80 TL" adli para cezası ve 5237 sayılı Kanun"un 53/1 maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün tamamen çıkartılıp yerine, "5237 sayılı TCK"nın 53. maddenin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yer alan, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine kadar, madde ve bentlerde sayılan diğer haklardan ise hükmolunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/10/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.