Taraflar arasında görülen davada;              
Davacı, miras bırakan M.’nın, çocuklarından mal kaçırmak amacıyla dava konusu 1032 ada 203 parsel sayılı taşınmazdaki payını muvazaalı satış işlemiyle oğlu davalı T.’a temlik ettiğini, bu davalının aleyhine açılacak davadan kurtulmak amacıyla payı yine muvazaalı olarak davalı kardeşleri D. ve T.’a temlik ettiğini ileri sürerek, davalılar D. ve T. adına kayıtlı taşınmazların tapu kaydının miras payları oranında iptali ile adına tescili olmadığı taktirde tenkis isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, dava konusu taşınmaz temliklerinin mirasçıdan mal kaçırmak amaçlı ve muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılardan D. vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı pay oranında tapu iptali ve tescil olmadığı takdirde tenkis isteğine ilişkindir.Mahkemece, iptal ve tescil isteğinin kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; miras bırakan M.’nın 22.08.2004 tarihinde öldüğü,  mirasçıları olarak davanın tarafları olan çocukları ile dava dışı iki çocuğunun kaldığı, miras bırakanın 203 sayılı parseldeki 144/480 payını davalı oğlu T.’a 1994 yılında satış suretiyle temlik ettiği, bilahare taşınmazda Kat Mülkiyeti kurulduğu ve davalı T.ın 1, 4, 6 ve 7 numaralı bağımsız bölümlerde paydaş kılındığı, davalı T.’ın 1 numaralı bağımsız bölümdeki payını davalı T.’a, 4, 6 ve 7 numaralı bağımsız bölümlerdeki payını ise davalı D.’a devrettiği, miras bırakan tarafından davalı T.’a yapılan pay temliklerinin diğer mirasçılardan mal kaçırmak amaçlı ve muvazaalı olduğu saptanmak, diğer davalı D.’un durumu bilen konumda olması nedeniyle de TMK 1023 maddesi koruyuculuğundan yararlanamayacağı gözetilmek suretiyle davanın kabul edilmiş olması kural olarak doğrudur. Davalı D.’un öteki temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine.
Ancak miras bırakandan davalı T.’a temlik edilen ve Kat Mülkiyeti kurulurken bağımsız bölümlere yansıtılan ve ondanda davalı D.’a temlik edilen pay ile sınırlı olmak üzere kabul kararı verilmesi gerekirken D.’un kendi paylarını da kapsar şekilde kabul kararı verilmesi isabetsizdir.
Öyleyse davalı D.’un değinilen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 04.07.2011  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.