Taraflar arasında görülen davada;
 Davacı Hazine, dava konusu taşınmazın köy konağı yapılmak amacıyla A... Köyüne tahsis edildiğini, ancak taşınmazın amacına uygun kullanılmadığı gibi kadastro tespitinde de 140 ada 5 parsel numarasıyla davalı adına tespit ve tescil edildiğini ileri sürerek, tapu iptali-tescil istemiştir.
Davalı, taşınmazın zilyetleri tarafından kendilerine devredildiğini ve kadastro tespitinde de adlarına tescil edildiğini belirtip, davanın reddini savunmuştur.
Davanın kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar, Dairece; “kısa kararda bilirkişinin 17.4.2009 tarihli krokisinde (A) ve (B) harfli yerleri kapsayan toplam 331,92 m2.lik kısım yönünden davanın kabulüne karar verildiği halde gerekçeli kararda yalnızca (B) harfli 231,25 m2.lik kısım yönünden kabul kararı verilmek suretiyle kısa karara çelişkili biçimde gerekçeli karar yazılması doğru değildir” gerekçesiyle bozulması üzerine mahkemece, bozma ilamına uyularak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davacı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla, tetkik hakimi  raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü. Dava, tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda işlem yapılarak  davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; A... Köyü tüzelkişiliğinin talebi üzerine Milli Emlak Memurlarınca 16.07.1996 tarihli tutanakla, sınırları belirtilen devletin hüküm ve tasarrufu altındaki 360. m2.lik taşınmazın köy konağı yapılmak üzere tahsisine engel kamu malı özelliğinin bulunmadığının belirlendiği, Sivas Defterdarlığının 17.07.1996 tarihli yazılı talebi üzerine 13.08.1996 tarihinde, 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkındaki Kanun Hükmünde Kararnamenin 13. maddesinin (d) bendi uyarınca, A..Köyü Tüzelkişiliğine yerin ‘köy Konağı’ yapılmak üzere tahsisinin uygun görüldüğü ve 10.09.1996’da Milli Emlak Memurlarınca, tahsise konu yerin A.. Köyü muhtarına tutanakla teslim edildiği, anılan taşınmazı da kapsayan alanın 2001 yılında yapılan kadastro işlemleri sırasında 140 ada 5 parsel olarak senetsizden iken şahısların zilyetliğini devrettikleri yer olduğundan bahisle davalı Türkiye Diyanet Vakfı adına tespitle, tescil edildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece, yapılan uygulama ile tahsise konu taşınmazın 140 ada 5 sayılı parsel kapsamında kaldığı, tahsis amacına uygun olarak köy konağının yapılmadığı, dolayısıyla tahsise uygun kullanım olmadığı belirlenerek davanın kabulüne karar verilmiş olması kural olarak doğrudur.
Ancak, tahsise konu yerin fen bilirkişi krokisinde gösterilen (A) ve (B) alanlarını kapsadığı belirlenmiş olmasına rağmen yazılı olduğu üzere sadece (B) alanı bakımından kabul kararı verilmiş olması isabetsizdir.
Davacının bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedene hasren HUMK."nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,23.06.2011  tarihinde oybirliğiyle  karar  verildi.