MAHKEMESİ : ANKARA 9. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/11/2010
NUMARASI : 2009/44-2010/422
  
Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,566  parsel  sayılı  taşınmazın  7/10  pay  maliki  iken  bu  paya  tekabül  eden  50610 m2  nin  5000 m2  lik kısmını  bedeli  karşılığında, geri  kalan  45610  m2   kısmını  ise   ekonomik  zorluklar  nedeniyle  geçici   olarak  davalı  S..."a 13.11.2003 tarihinde  ve  satış  suretiyle  temlik  ettiğini, adı   geçen  davalıyla   aralarında   düzenlenen  21.11.2003  tarihli  üç  adet  belgenin  de  anılan  işlemin  gerçek   iradeyi   yansıtmadığını  gösterdiğini, S..."ın  bilahare   pay  temlikleri   yaptığını, halen  davalı  S... adına  5000 m2"  lik   ve  S..."ın  eşi  olan diğer  davalı  A... adına  da  6000 m2  lik  miktarlara   isabet  eden  payların  kayıtlı   olduğunu  ileri  sürerek , tapu  iptali  ve  tescil  isteğinde  bulunmuştur.
Davalılar, davanın  zamanaşımına  uğradığını, davacının  satış  bedelini   aldığını, davada  dayanılan  belgelerin  işlemden  8  gün  sonra  düzenlediklerinden  inançlı işlemin  belgesi   olarak  kabul   edilemeyeceklerini  belirterek  davanın  reddini  savunmuşlardır.
Mahkemece, davalı  S... adına  kayıtlı  payın, davacıdan bedeli  karşılığında   satın  alınan  ve  davalı  S....  kullanımında  bulunan  ve  davada  dayanılan  belge  eki   krokide de  adı  geçen   davalıya  özgülenen   yere  ait  olduğu;  davacı  ile  davalı   S... arasındaki ilişkinin   inanç   sözleşmesi   ilişkisi  olup, davacının  iddiasını   yazılı   delille   ispatladığı, davalı  A..."in  adına  kayıtlı   mevcut  payı  muvazaalı  olarak  edindiği  gerekçesiyle  davalı  S...yönünden  davanın  reddine, davalı  A...  hakkındaki   davanın  kabulüne   karar  verilmiştir.
Karar,  taraflarca süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi   raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, inançlı işlem nedeniyle tapu iptali ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davalı S... Yönünden davanın reddine, diğer davalı A... hakkındaki davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillere göre, davacının çekişme konusu 566 parsel sayılı taşınmazdaki 14/20 hissesini 13.11.2003 tarihinde ve satış suretiyle davalı S...’a temlik ettiği, S...’ın da bu payın bir kısmını dava dışı kişilere ve davacının oğluna devrettiği, pay devrettiği dava dışı B...’ın da, davalı S...’tan devraldığı payı değişik oranlarla yeniden davalı S...ve onun eşi olan diğer davalı A...’e aktardığı, en son haliyle davacının temlik ettiği paydan 500/7230 payın davalı S..., 2/241 payın ise davalı A... adına kayıtlı bulunduğu; mahkemece, 21.11.2003 tarihli “Muvaffakatname ve Tutanak” başlıklı belgelerin inançlı işlemin belgesi olduğu ve akitten sonra düzenlenmiş olmasının sonuca etkili olmadığı belirlenmek ve benimsenmek ve  yine davalı A...’in inançlı işlemi bilen yada bilmesi gereken kişi konumunda bulunduğu gözetilmek suretiyle adı geçen davalı hakkındaki davanın kabulüne karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Bu yöne değinen temyiz itirazları yerinde değildir, reddine.
Öte yandan, davacının davalıya temlik ettiği pay inançlı işlemle illetli olup, bu paydan sadece bir kısım (500/7230) payın gerçek satış konusu olduğu; başka bir ifadeyle davalı S.tarafından bir kısım payın gerçek manada satın alınmadığı, şeklen satın alınmış gibi gösterildiği kabul edildiğine göre, S...’ın bilahare ahara yapmış olduğu temliklerin öncelikle kendisine ait payı ilgilendirdiği, yani kendisine ait payı sattığı kabul edilmelidir.Öyle ise, davalı S...’ın üzerinde kalan pay yönünden de davanın kabul edilmesi gerektiği açıktır.
Kabule göre de, karar tarihi itibariyle yürürlükte olan Avukatlık Asgari Tarifesi yerine sonraki döneme ait Tarife uyarınca fazla vekalet ücretine hükmedilmesi doğru olmadığı gibi, harç ve yargılama giderlerinin de hakkındaki dava reddedilen davalıya yüklenmesi de isabetsizdir.
Tarafların temyiz itirazlarının kabulü ile , hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, alınan  peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 23.06.2011  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.