BÖLGE ADLİYE
MAHKEMESİ :... 26. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
İLK DERECE
MAHKEMESİ : ... 30. İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2011-2016 yılları arasında davalı şirkette futbol öz kaynakları düzeni koordinatörü ve teknik direktör olarak 21.000,00 TL aylık ücretle çalıştığı, 2013 yılında bildirim yapılmadan giriş çıkış yapıldığı, 01/08/2015 tarihinden itibaren iş akdinin diğer davalıya devredildiği ve aynı işi yapmaya devam ettiği, iş akdinin işverence feshedildiği, her iki davalının aynı kişilerce idare edildiği, merkezlerinin aynı binada olduğu, aralarında organik bağ bulunduğu, fazla çalışma ve hafta tatili çalışması yaptığı halde ücretinin ödenmediği, yıllık izinlerinin tam kullandırılmadığı iddiası ile kıdem ve ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
İlk Derece Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, dosya kapsamı ve toplanan delillere göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf:
Kararı taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararının Özeti:
Bölge Adliye Mahkemesince, davacının istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile harç ve yargılama giderleri ile takdiri indirim oranının hatalı belirlendiği gerekçesi ile İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılarak yeniden hüküm kurulan hüküm ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, hükmü temyiz eden davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususunda uyuşmazlık vardır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta; Dava dilekçesinde davacının Ekim-Mayıs döneminde hafta tatili yapmadan Cumartesi Pazar günleri de çalışarak fazla çalışma yaptığı iddia edildiği halde, hükme esas alınan raporda davacının tüm yıl boyunca hafta sonları da çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma hesaplanması talep aşımı mahiyetinde olup hatalıdır.
Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeksizin yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 02/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.