Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, Vakıflar adına kayıtlı 18 parsel sayılı taşınmazın bir kısmının davalı tarafından bahçe olarak kullanılmak suretiyle işgal edildiğini ileri sürerek, elatmanın önlemesi ve ecrimisil  isteğinde  bulunmuştur.
Davalı, tapu tahsis belgesine dayanarak taşınmazı kullandığını belirtip davanın reddini savunmuştur.
Davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karar, dairece; “Davanın niteliğine göre taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu açıktır. Bu tür harca tabi davanın açıldığının kabul edilebilmesi için HUMK"nun 178. maddesi  gereğince  başvurma  harcı  ile  nisbi  karar  ve  ilam  harcının peşin  alınmasının  yanı sıra, davaya  devam  edilip,  karara  bağlanarak  çekişmenin  giderilebilmesi  açısından HUMK. nun 413 ve 492 sayılı Harçlar Kanununun 26, 27, 28, 30 ve 32.maddelerinin öngördüğü işlemin yerine getirilmesi ve harcın alınması zorunludur. Öte yandan, Vakıflar İdaresi 5018 sayılı yasa uyarınca hususi bütçeye tabi olup, 5737 sayılı Vakıflar Kanunun 77.maddesindeki “... Tüm iş ve işlemleri, her türlü vergi, resim, harç ve katılım payından istisnadır.” hükmünün yargı harçlarını kapsamadığı, dolayısıyla Vakıflar Genel Müdürlüğü"nün harçtan muaf olmadığı Hukuk Genel Kurulu"nun 24.12.2008 tarih 18-777 esas ve 2008/788 sayılı kararı ile benimsenmiştir. Bu durumda, davacı Vakıflar İdaresinin harç yatırmaksızın dava açtığı gözetildiğinde sonradan da harç ikmal edilmediği halde, yargılamaya devam edilerek işin esası hakkında karar verilmiş olmasının doğru olduğu söylenemez. Hal böyle olunca, davacı idareye harç ikmali yaptırılması, ondan sonra yargılamaya devam edilerek işin esası hakkında bir karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir” gerekçesiyle bozulması üzerine mahkemece, bozma ilamına uyularak davanın kabulüne karar verilmiştir. 
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla, tetkik hakimi . .raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü. 
 Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkin olup, hükmüne uyulan bozma ilamı doğrultusunda işlem yapılarak mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 18 parsel sayılı taşınmazın kayden davacıya ait olduğu, davalının kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkı olmadığı, taşınmazın 100 m2.lik kısmını haklı ve geçerli bir nedeni olmaksızın davalının bahçe olarak kullandığı, bu suretle anılan taşınmaza el attığı anlaşılmaktadır.
Diğer  taraflar davalının ibraz ettiği tapu tahsis belgesinin çekişmeli yere  ilişkin  bulunmadığı  gözetilerek,mahkemece, elatmanın önlenmesine karar verilmesinde kural olarak bir isabetsizlik yoktur.
Ancak, mahkemece yapılan uygulama sonucunda davalının dava konusu taşınmaza elatmasının 100. m2.lik yere ait olduğu belirlenmesine rağmen çekişmeli taşınmazın tamamı yönünden  HUMK"nun 74.maddesi  hükmü  gözardı  edilerek  istek  aşılmak suretiyle elatmanın önlenmesine karar verilmiş olması doğru olmadığı gibi, yargılama gideri ve harcın da bu miktar üzerinden fazla belirlenmesi isabetsizdir.
Davalının bu yönlere ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün HUMK."nun 428.maddesi gereğince  BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri  verilmesine, 14.04.2011  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.