Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden Hazineye ait 123 parsel sayılı taşınmazda davalının haklı bir neden olmaksızın yapılaşmak suretiyle müdahale ettiğini ileri sürerek, elatmanın önlenmesine ve muhdesatın yıkımına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, dava konusu yer Hazineye ait ise de 1960 yılından beri kullandığını, üzerindeki yapıların değerinin arzın değerinden fazla olduğunu, satın almak üzere idareye başvuruda bulunduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hâkimi . raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, haksız inşaat yapıldığı iddiasına dayalı yıkım isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne  karar  verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillere; hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin  takdirinde  bir  isabetsizlik bulunmamasına göre ve özellikle kayda üstünlük tanınmak  suretiyle davanın kabul edilmiş olmasında kural olarak bir isabetsizlik  bulunmamaktadır. Öyleyse, davalıların sair  temyiz  itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, hemen belirtilmelidir ki, iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçiminden davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu açıktır. Bu tür, davalarda HUMK."nun 413 ve 492  Sayılı Harçlar  Kanununun 16.maddesi uyarınca, davanın değeri ve buna göre alınacak harcın elatılan yerle ilgili zemin bedeli ile üzerindeki muhdesatın değeri  ve hüküm  altına alınan ecrimisilin toplamından  (04.3.1953 tarih 10/2 Sayılı İ.B.K.) ibaret  olacağı kuşkusuzdur.
Bilindiği üzere; 492 Sayılı Harçlar Yasasında da, harcın alınması veya tamamlanması yanların isteklerine bırakılmamış, değinilen yönün mahkemece kendiliğinden (re"sen)  gözetilmesi hükme bağlanmıştır. Anılan, Yasanın 30. ve 32. maddelerinde  ise yargı  işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemlerin yapılamayacağı vurgulanmıştır.
Davacı dava dilekçesinde; kayden maliki bulunduğu çaplı taşınmaza davalıların haklı ve geçerli bir neden olmaksızın yapılaştıklarını ileri sürerek, yıkım isteğinde bulunmuştur. Yıkım isteğinin elatmanın önlenmesi isteğini de kapsadığı tartışmasızdır.
O halde,  davadaki müddeabihin, yıkılması istenilen yapı ve yapının oturduğu alanın değerinin toplamından ibaret olduğu gözetilmeksizin keşfen belirlenen yapı değeri üzerinden eksik harç taktiri isabetsizdir.
Davalıların, temyiz itirazları bu yönüyle yerindedir. Kabulü ile hükmün öncelikle temyiz edenin sıfatına göre açıklanan nedenden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  04.04.2011 tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.