Taraflar arasında görülen davada;   
Davacı, kayden hazineye ait 662 parsel sayılı taşınmazda davalının haklı bir neden olmaksızın yapılaşmak suretiyle müdahale ettiğini ileri sürerek, muhdesatın yıkımına karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, çekişme konusu taşınmazı uzun yıllar kullandıklarını, üzerinde yapıların değerinin arzın değerinden fazla olduğunu, satın almak için başvuruda bulunduklarını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece; davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı S.G.tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, haksız inşaat yapıldığı iddiasına dayalı yıkım isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve tioplanan delillere; hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre ve özellikle kayda üstünlük tanınmak suretiyle davanın kabul edilmiş olmasında kural olarak bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Öyleyse, davalıların sair temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, hemen belirtilmelidir ki; iddianın içeriği ve ileri sürülüş biçiminden davanın taşınmaz malın aynına ilişkin olduğu ve konusunu oluşturan hakkın para ile değerlendirilmesinin mümkün bulunduğu açıktır. Bu tür davalarda HUMK"nun 413 ve 492 Sayılı Harçlar Kanununun  16.maddesi uyarınca; davanın değeri ve buna göre alınacak harcın elatılan yerle ilgili zemin bedeli ile üzerindeki muhdesatın değeri ve hüküm altına alınan ecrimisilin toplamından  (04.03.1953 tarih, 10/2 sayılı İ.B.K) ibaret olacağı kuşkusuzdur.
Bilindiği üzere; 492 Sayılı Harçlar Yasasında da, harcın alınması veya tamamlanması yanların isteklerine bırakılmamış; değinilen yönün mahkemece kendiliğinden (re"sen) gözetilmesi hükme bağlamıştır. Anılan Yasanın 30. ve 32. maddelerinde ise yargı işlemlerinden alınacak harçlar ödenmedikçe müteakip işlemlerin yapılamayacağı vurgulanmıştır.
Davacı dava dilekçesinde; kayden maliki bulunduğu çaplı taşınmaza davalıların haklı ve geçerli bir neden olmaksızın yapılaştıklarını ileri sürerek, yıkım isteğinde bulunmuştur. Yıkım isteğinin elatmanın önlenmesi isteğini de kapsadığı tartışmasızdır.
O halde, davadaki müddeabihin, yıkılması istenilen yapı ve yapının oturduğu alanın değerinin toplamından ibaret olduğu gözetilmeksizin keşfen belirlenen yapı değeri üzerinden eksik harç takdiri isabetsizdir.
   Davalıların temyiz itirazları bu yönüyle yerindedir. Kabulü ile hükmün öncelikle temyiz edenin sıfatına göre açıklanan nedenden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 04.04.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.