Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 14 parsel sayılı taşınmazına, komşu parsel maliki davalının yaptığı merdivenin tecavüzlü olduğunu ileri sürerek, elatmanın önlenmesi ve yıkım talebinde bulunmuştur.
Davalı, taşınmazın Belediye adına kayıtlı olduğunu belirtip davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı S.G.tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve yıkım isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; davacıların kayden paydaşı oldukları çekişme konusu 14 parsel sayılı taşınmaza, dava dışı Gebze Belediye adına kayıtlı bulunan 13 parsel sayılı taşınmazdaki davalıya ait merdivenin tecavüzlü olduğu, 14 ve 13 sayılı parsellerin imar uygulaması sonucunda oluştuğu söz konusu merdivenin imar uygulamasından önce yapıldığı belirlenmiş ise de, üzerinde bulunduğu 13 parsel sayılı taşınmazın imar öncesi kadastral parselinde, davalının, mülkiyet ya da sınırlı bir ayni hakkının veya tahsisten kaynaklanan kişisel bir hakkının bulunmadığı anlaşıldığına göre, 3194 Sayılı İmar Yasasının 18.maddesinin davalı yararına uygulanmasına, diğer deyişle taşkın hale gelen muhdesatın kaim bedelinin davalı tarafa ödenmesine yasal olarak olanak yoktur.
O halde, bu husus gözetilmeksizin, çekişme konusu merdivenin davalı tarafından iyiniyetli olarak, imar öncesinde yapılmış olduğu kabul edilerek, taşkın hale gelen muhdesatın kaim bedelinin davalı tarafa ödenmesine karar verilmiş olması doğru olmadığı gibi, kabule göre de, söz konusu bedelin mahkeme veznesine depo ettirilmeyip, bedel ödeninceye kadar davalıya hapis hakkı tanınması yönünde karar verilmiş olması da isabetsizdir.
Hal böyle olunca, davacının temyiz itirazı yerindedir. Kabulüyle, hükmün açıklanan nedenden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 30.3.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.