MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığını ihlal, yaralama, tehdit
HÜKÜM : 1-İş yeri dokunulmazlığını ihlal, yaralama, tehdit suçlarından; hükmün açıklanmasının geri bırakılması,
2-Mala zarar verme suçundan, suça sürüklenen çocuklar hakkında ayrı ayrı; TCK"nın 151/1, 31/3, 62, 50/1-a, 52/2 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Suça sürüklenen çocuklar hakkında, iş yeri dokunulmazlığını ihlali, yaralama ve tehdit suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar ile mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükümleri suça sürüklenen çocuklar müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-İş yeri dokunulmazlığını ihlal, yaralama, tehdit suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelen temyiz itirazlarının incelenmesinde:
5271 sayılı CMK"nın 231.maddesine göre verilen ve davayı sonuçlandırıcı nitelikte olmayan "hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına" ilişkin karara karşı aynı kanunun 231/12. maddesine göre itiraz yolu açık olup temyiz olanağı bulunmadığı, suça sürüklenen çocuklar hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararlara karşı suça sürüklenen çocuklar müdafiinin yaptığı itirazı üzerine, ... Ağır Ceza Mahkemesinin yaptığı inceleme sonucunda verilen ret kararı ile verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar kesinleştiği anlaşıldığından, suça sürüklenen çocuklar müdafiinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317.maddesi gereğince REDDİNE,
2- Mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelenmesinde;
Suça sürüklenen çocuklar ile katılan arasında önceye dayalı husumet bulunduğu, bu nedenle suç tarihinde katılanın işyerine giden suça sürüklenen çocukların, işyerinde bulunan bilgisayarı kırdıkları, masayı devirdikleri ve etrafı dağıtmak suretiyle atılı suçu işlediklerinin iddia edildiği olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre suça sürüklenen çocuklar müdafiinin, cezalandırılmaları için yeterli delillerin bulunmadığına, hükmün usul ve yasalara aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a-Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkındaki Yönetmeliğinin 20/1-7. maddesi ve 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanununun 35. maddesi uyarınca; fiil işlendiği sırada 15 yaşını doldurmuş ancak 18 yaşını doldurmamış çocukların işledikleri fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin olup olmadığının takdiri bakımından, sosyal yönden inceleme yaptırılmasının gerekli olduğu, mahkemece sosyal inceleme raporuna gerek görülmediği taktirde ise gerekçesinin kararda gösterilmesinin zorunlu olduğu gözetilmeden suça sürüklenen çocuklar hakkında sosyal inceleme raporu alınmaksızın, gerek duyulmadı ise nedeni gerekçeli kararda açıklanmaksızın eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
b-5237 sayılı TCK"nın 151/1. maddesinde hapis cezası ve adli para cezasının seçimlik olarak öngörülmesi karşısında, temel cezanın belirlenmesinde takdir hakkının hangi hukuki gerekçelere dayanılarak kullanıldığı açıkça gösterilmeden, temel cezanın hapis olarak belirlenmesi,
c-Suça sürüklenen çocuk müdafiinin, lehe hükümlerin uygulanmasına yönelik isteklerinin taksitlendirmeye ilişkin TCK"nın maddesinin 52. maddesinin 4. fıkrasının uygulanmasını da kapsadığı gözetilmeden, hükmedilen adli para cezasının taksitlendirilmesi konusunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
Kanuna aykırı olup, suça sürüklenen çocuklar müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 20.09.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.