Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden paydaşı olduğu 6133 parsel sayılı taşınmazda özel parselasyon yapıldığını  kendisine bırakılan 49 nolu özel parseldeki binayı davalıların haksız  olarak kullandıklarını ileri sürerek, elatmanın önlenmesi ve ecrimisil istemiştir.
Davalılar, davaya yanıt  vermemişlerdir.
Mahkemece, sübut bulduğu gerekçesiyle davanın kabulüne  karar  verilmiştir.
Karar, bir kısım davalılar tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü. 
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil  isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar  verilmiştir.
Dosya içeriğine ve toplanan delillere göre; kayden davacının paydaşı olduğu çekişme konusu taşınmaza, davalıların haklı ve geçerli bir nedenleri olmaksızın elattıkları belirlenerek davanın kabul edilmiş olması kural  olarak doğrudur.
Ancak, dava çekişme konusu taşınmazın aynına ilişkin olup, nispi harca tabi davalardandır. Böylesi bir  davada, dava değeri 492 sayılı Harçlar Yasasının 16.maddesi hükmü uyarınca elatılan yerin değeri ile istenilen ecrimisil miktarının toplamından ibarettir. Ne varki, davacı, dava dilekçesinde istenilen ecrimisil miktarını belirtmiş ve bu değer  üzerinden harç  tahsili yapılarak dava tedvir, intaç edilmiş olup, dava dilekçesinde, elatılan yerin değeri belirtilmediği gibi, keşfende belirlenmiş değildir.
O halde, elatılan yerinde değerinin belirlenmesi, buna göre harcın tamamlattırılması, bundan imtina edildiği takdirde 492 Sayılı Harçlar Yasasının 30. ve 32.maddeleri  hükmünün gözetilmesi gerekeceği açıktır.
Öyleyse,  mahkemece  yukarıda değenilen  ilkeler gözetilmeksizin yazılı olduğu üzere  karar  verilmiş olması doğru olmadığı gibi; kabul tarzı itibariyle de, çekişmeli taşınmazda hangi davalının hangi bölümü kullandıklarının açıkça saptanması, kullanıldığı belirlenen yerlerle bağlantılı olarak davalıların elatmasının önlenmesine karar verilmesi gerekirken, infazda tereddüde meydan verecek şekilde tüm davalıların birlikte elatmasının önlenmesine karar verilmiş olması da doğru değildir. Öte yandan, ecrimisil, harç, vekalet ücreti ve yargılama giderinin davalıların  her  birinin kullandıkları yerlerle bağlantılı olarak  hüküm altına alınması  gerekirken, bu hususunda gözetilmemesi  isabetsizdir.
Kararı  temyiz eden davalıların, temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle, hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 16.03.2011  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.