Davacı, kayden  malik  olduğu 3548  ve  2240  parsel  sayılı  taşınmazlara, davalının  ağaçların  meyvelerini  satmak,hububat  ekmek  suretiyle  haksız  işgal  ettiğini  ileri  sürerek  elatmanın  önlenmesi  ve  ecrimisil  isteğinde  bulunmuştur.
Davalı,  davacının  ortaklık  teklifini  kabul  ederek  çekişmeli   taşınmazları  tasarruf  ettiğini, fuzuli  şagil  olmadığını  bildirip  davanın  reddini  savunmuştur.
Mahkemece, davacı  iddiası  sabit  görülerek  davanın  kabulüne  karar  verilmiştir.
                   Karar, davalı tarafından süresinde duruşma istekli temyiz edilmiş olmakla, duruşma günü olarak saptanan 08.03.2011 Salı günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden vekili Avukat A. K.geldi, davetiye  tebliğine  rağmen  temyiz  edilen  vekili  Avukat  gelmedi, yokluğunda  duruşmaya başlandı, süresinde verildiği ve kayıt olunduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelen vekillerin sözlü açıklamaları dinlendi, duruşmanın bittiği bildirildi, iş karara bırakıldı. Bilahare Tetkik Hakimi .tarafından düzenlenen rapor okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, çaplı  taşınmazlara  elatmanın  önlenmesi  ve  ecrimisil  isteğine  ilişkindir.
Mahkemece, davanın  kabulüne  karar  verilmiştir.
Dosya  içeriğinden, toplanan  delillerden davacının  kayden malik  olduğu 3548  ve 2240  parsel  sayılı  taşınmazlarda  davalının  kayıttan ve  mülkiyetten  kaynaklanan  bir  hakkının  bulunmadığı, dava  açılmakla   davacının  muvafakatını  geri  aldığı  gözetilerek,haksız  eylem   nitelikli  elatma  olgusu  yönünden  Türk Medeni  Kanununun 683. maddesi  hükmü dikkate  alınarak  davanın  kabul  edilmiş  olmasında  bir  isabetsizlik yoktur.
Davalının bu  yöne  değinen  temyiz  itirazları   yerinde  değildir,reddine.
                                                     Ne  var ki, haksız işgal  tazminatı   niteliğindeki   ecrimisil   isteğinin  de  kabulüne  karar  verilmişse  de; mahallinde  yapılan  keşif  ve  bilirkişi raporları  ile  dinlenen  tanık   beyanlarından  tarafların  ortakçılık  ilişkisinden  bahsedilmiş  olup, Türk Medeni  Kanununun  6. maddesine  göre  ispat  külfeti  kendisine  düşen  davalının  bu  ilişki  bakımından   karşı  tarafa  yönelik  yemin hakkı  olmasına  karşın  bunu  kullanmadığı  dikkate   alındığında   ortakçılık  hususunun   ispatlanamadığından ortakçı  kabul  edilemeyeceği, ancak, tanıklar  davalının  çekişmeli  taşınmazları  kullanmasının  davacının bilgisi  dahilinde olduğunu, davacıya  1100 lira  safi gelir  paylaşımı  parası gönderildiğini  beyan   ettiklerine  göre  bunu  davacının  alıp, almadığı  yönünde   bir  araştırma  yapılmamış  olması  doğru  değildir.
Hal böyle  olunca, yukarıda  belirlenen olgular değerlendirilmek  suretiyle  dava  konusu  taşınmazların  dava  tarihine  kadar  muvafakata  dayalı  olarak  kullanıp  kullanılmadığının  açıklıkla  saptanarak, haksız   işgal  tazminatı  niteğindeki  ecrimisil  isteği  yönünden  buna  göre  bir  araştırma  ve  değerlendirme  yapılarak   sonucuna  göre  bir  karar  verilmesi  gerekirken  eksik  inceleme  ile  yetinilerek  yazılı  olduğu  üzere  hüküm  kurulmuş  olması  doğru  değildir.
Davalının  bu  yöne  değinen  temyiz  itirazları  yerindedir. Kabulüyle  hükmün  açıklanan  nedenlerden  ötürü  HUMK"nun 428. maddesi  gereğince  BOZULMASINA, 03.12.2010 tarihinde yürürlüğe giren Avukatlık Ücret Tarifesinin 14. maddesi gereğince gelen temyiz eden vekili için 825.00.-TL. duruşma avukatlık parasının temyiz edilenden alınmasına ,alınan peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 8.3.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.