MAHKEMESİ : FETHİYE 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/06/2008
NUMARASI : 2006/104-2008/336
 
Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, miras bırakan babası O.’ın, kendisinden mal kaçırmak amacıyla 9 parsel sayılı taşınmazını muvazaalı satış işlemi ile davalı kızları A.. ve S..’ye temlik ettiğini, bu davalıların da durumu bilen diğer davalıya taşınmazı satış suretiyle temlik ettiğiniileri sürerek, miras payı oranında tapu kaydının iptali ile adına tescili, olmadığı takdirde tazminat isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, dava konusu taşınmaz temlikinin mirasçıdan mal kaçırmak amaçlı ve muvazaalı olduğunun ve davalı A..’in TMK 1023 maddesinin koruyuculuğu altında bulunmadığının anlaşıldığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılardan A..vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi .’in raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.  
Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptal ve tescil,olmadığı taktirde tazminat isteğine ilişkin olup, miras bırakanın davalılar A.. ve S.’ye yapmış olduğu temlikin mirasçıdan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğu, diğer davalı Arif’in, muvazaa olgusunu bilen konumu ve uyarılara rağmen taşınmazı satın almış olması nedeniyle TMK 1023 maddesi koruyuculuğundan yararlanamayacağı belirlenmek suretiyle davanın kabul edilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Bu yöne değinen davalı A.’in temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, dava davacıların miras payı oranında kabul edildiğine göre bu paylara tekabül eden pay değerleri gözetilerek davada vekille temsil edilen davacılar yararına avukatlık ücretine ve nisbi harca hükmedilmesi gerekirken, taşınmazın tüm değeri üzerinden vekalet ücretine ve nisbi harca hükmedilmesi doğru değildir.
Davalı A.’in bu yöne değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile yerel mahkeme hükmünün açıklanan nedenlere hasren HUMK 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 24.02.2011 tarihinde  oybirliğiyle  karar verildi.