Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, kayden paydaşı oldukları 10445 ada 3 parsel sayılı taşınmaza davalının ev yapmak ve direk dikmek suretiyle müdahale ettiğini ileri sürüp, elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerinde bulunmuşlardır.
Davalı, dava konusu yerle ilgili 1985 yılında düzenlenen tapu tahsis belgesi olup, bu belge sahibinin bilahare zilyetliğini 1986 yılında devrettiğini, kendisinin zilyetliği devralan kişinin mirasçılarından yapıyı satın aldığını; gerek kendisinin gerekse maliki evlerin yıllardır taşınmazı malik sıfatıyla kullana geldiklerini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne dair önceden verilen kararın Dairece " kısa karara çelişkili olarak, gerekçeli karar yazılması doğru değildir" gerekçesiyle bozulması üzerine bozma kararına uyulmuş ve davalının çekişme konusu taşınmazı kullanımının herhangi bir hukuki sebebe ve kira ilişkisine dayanmadığı, yıkımın fahiş zarar doğurmayacağı, davacı tarafın davalıya ait evin levazım değerini mahkeme veznesine depo ettiği belirtilerek davanın kabulü ile elatmanın önlenmesi ve yıkıma , depo edilen bedelin kararın kesinleşmesinden 15 gün sonra davalıya ödenmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde duruşma istekli temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi S raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, duruşma isteği değer yönünden reddedildi,gereği görüşülüp, düşünüldü.
“Dava, elatmanın önlenmesi ve yıkım isteğine ilişkindir.
Mahkemece, “elatmanın önlenmesi ve yıkım davasının kabulüne, davacı tarafça mahkeme veznesine yatırılan muhtesat bedelinin kararın kesinleşmesinden 15 gün sonra davalıya ödenmesine” karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; 10445 ada 3 sayılı imar parselinin paylı mülkiyet üzere olup, davacıların kayden paydaş bulundukları, harita ve kadastro mühendisi sıfatını haiz bilirkişinin düzenlediği rapor ve krokide C harfi ile gösterilen 44 m2 lik yapının da davalıyla ilişkisi olduğu ve davacı tarafça da muhtesatların imar uygulamasından önce yapıldığı belirtilerek bedelini ödemeyi kabul ettikleri anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere, İmar Yasasının 18. maddesi hükmüne göre ödenmesi gerekli olan bedel, yapının kaim değeri olup, asgari levazım bedeli değildir.
O halde, yapının zeminle birlikte değeri tespit edilerek, zemin değeri belirlenen değerden düştükten sonraki bakiye değerin kaim değer olacağı gözetilerek, bu bedelin depo edilmesi yönünde davacıya önel verilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yapının levazım bedeline hükmedilmiş olması doğru değildir.
Diğer taraftan, 3194 Sayılı Yasanın 18. maddesi gereğince yapılan imar uygulaması sonucunda, kamusal tasarrufla davalı yapısı davacı taraf taşınmazında kaldığına,başka bir ifade ile davalının iradesi dışında bu durum gerçekleştiğine göre, mevcut durumun oluşumunda kusuru bulunmayan davalının yargılama giderlerinden ve bu giderlerden sayılan avukatlık ücretinden sorumlu tutulamayacağı gözetilerek, yargılama giderlerinin davacı taraf üzerinde bırakılması gerekirken, yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması da isabetsizdir.
Davalının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile, hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASIN, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 10.02.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.