Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, ıslah ettiği dava dilekçesinde, mülkiyeti Vakfa ait 224 ada 2 parsel sayılı taşınmazın bir kısmının davalı tarafından tasarruf edilmek suretiyle işgal edildiğini ileri sürerek, elatmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil istemiştir.
Davalı, dava konusu taşınmazı muzluk olarak kullandığını, Hazineye sürekli olarak ecrimisil ödediğini bildirip, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddianın sabit olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi, yıkım ve ecrimisil isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hemen belirtilmelidir ki, harca tabi bir davanın açıldığının kabul edilebilmesi için başvurma ve nispi harcın alınması gerekeceği tartışmasızdır.
Davacı, Vakıflar Bölge Müdürlüğü olup, harca tabi olduğunda da kuşku yoktur.
Her ne kadar, 5737 sayılı Vakıflar Kanununun 77.maddesinde "...tüm iş ve işlemleri her türlü vergi, resim, harç ve katılım payından istisnadır" hükmüne yer verilmiş ise de, anılan hükmün yargı harçlarını kapsamadığı Hukuk Genel Kurulunun 24.12.2008 tarih ve 2008/18-777 esas 2008/788 sayılı kararı ile sabittir.
Oysa, somut olayda dava açan davacı idareden gerek başvuru, gerekse nispi harç tahsil edilmemiştir. Harç ikmali sağlanmaksızın davanın devamına ve yargılamanın sürdürülmesine 492 sayılı Harçlar Yasasının 30 ve 32.maddeleri hükmü gereğince yasal olanak yoktur.
Hal böyle olunca, gerek başvurma harcı gerekse nispi harcın tahsil edilmesi ve bu gerek ifa olunduğu takdirde davaya devam edilmesi gerekirken bu husus gözardı edilerek işin esası bakımından hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davalının, temyiz itirazları yerindedir. Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre işin esasının incelenmesine gerek bulunmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 26.01.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
