Taraflar arasında görülen davada;
Davacı vekili, davacı sandık ile ortaklarına ait 4469 ada 1, 2, 3, 4 ve 5 parseller ile 4474 ada 1, 2 ve 3 parsellerde yeralan imarlı taşınmazlar üzerine, davalı Belediyenin kültür merkezi ve katlı otopark inşaat işini alan E..Yapı Tekstil Limited Şirketi ile bu şirketle birlikte işi yürüten diğer davalıların haklı ve geçerli bir nedenleri olmadan inşaattan çıkan toprakları dökerek tecavüz ettiklerini, S.. 2. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/7 Değişik İş sayılı dosyasında yapılan tespit neticesinde teknik bilirkişilerin taşınmazın eski hale getirilmesi için 97.894,28.-TL harcama yapılması gerektiğini bildirdiklerini, toprağın kaldırılması için S.. Belediyesine noter kanalı ile ihtarname keşide ettikleri halde sonuç alamadıklarını ileri sürerek, elatmanın önlenmesine, tazminata, ecrimisile ve tespit masrafları ile ihtar masraflarının tahsiline karar verilmesini istemiş, yargılama sırasında tazminat ve ecrimisil miktarı yönünden dava dilekçesini ıslah etmiştir.
Davalı Belediye, Hafriyat topraklarının dökülmesi konusunda yetkinin Büyükşehir Belediyesine ait olduğunu, çekişme konusu yere toprak dökülmesi ile ilgilerinin olmadığını belirterek husumetten ve esastan davanın reddini savunmuş, davalı şirketler ise; davalı belediyeye ait otopark inşaatı sebebi ile ortaya çıkan hafriyatın belediyenin talimatı doğrultusunda dava konusu yere döküldüğünü belirterek, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, iddiaların sabit olduğu ve asıl sorumlunun davalı belediye olduğu gerekçesi ile davalı Belediye Başkanlığı yönünden davanın kabulüne, diğer davalılar yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili ile davalı S.. Belediye Başkanlığı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, elatmanın önlenmesi, ecrimisil ve tazminat isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davalı Belediye yönünden davanın kabulüne, diğer davalılar yönünden reddine karar verilmiştir.
Noksanın tamamlanması yoluyla getirtilen belgelerden; çekişme konusu 1 ve 4 nolu parsellerin tapu kayıtlarının mevcut olmadığı anlaşılmış ise de; dava edilen 4469 ada 1, 3, 4, sayılı parseller ile 4474 ada 2 parselin 1988 tarihinde (dava açılmadan önce) dava dışı kişiler adına, 4469 ada 2 ve 5 sayılı parselin ise davacı adına kayıtlı olduğu, ne var ki yargılama aşamasında imar uygulaması yapıldığı ve imar parsellerinden 100559 ada 2 nolu parselin tamamının, 100556 ada 9 nolu parselin 46/69328 payının, 100557 ada 2 nolu parselin 490/9375 payının, 3 nolu parselin 282/5000 payının, 100563 ada 1 nolu parselin 521/9375 payının, 100563 ada 3 nolu parselin 3389/9375 payının, 100563 ada 4 nolu parselin 1286/5000 payının, 100563 ada 5 nolu parselin 699/21703 payının, 100570 ada 1 parselin ise 51520/51628 payının davacı sandık adına tescil edildiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda; öncelikle dava tarihi itibariyle 4469 ada 1, 3, 4, sayılı parseller ile 4474 ada 2 parsel bakımından davacının dava açma sıfatının olmadığı, öte yandan; imar uygulaması sonucu oluşan mülkiyet durumuna göre uyuşmazlığın çözüme kavuşturulacağı kuşkusuzdur.
Hal böyle olunca; öncelikle çekişme konusu taşınmazların eksiksiz olarak tapu kayıtlarının celbedilerek, yerinde yeniden keşif yapılıp imar uygulaması sonucu davacı adına tescil edilen parsellerin yerinin belirlenmesi, dava konusu taşınmazların bu parseller kapsamında kalıp kalmadığının açıklığa kavuşturulması, bu parseller dışında kalan bölümler bakımından da davacının mülkiyet hakkının bulunup bulunmadığının belirlenmesi, keşifteki bilgi ve belgelerin uzman bilirkişiler tarafından krokiye yansıttırılması ve varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, noksan soruşturmayla yetinilerek yazılı olduğu olduğu üzere karar verilmesi doğru değildir.
Davacı vekili ile davalı Belediye vekilinin temyiz itirazları belirtilen sebeplerle yerindedir. Kabulüyle, hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 09.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.