Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2022/1802 Esas 2022/16948 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir kişinin başkasının kimlik bilgilerini kullanarak kendisi hakkında yapılan yakalama kararını engellemeye çalıştığı suça ilişkin bir karar vermiştir. Ancak, durumun Kabahatler Kanunu'nun suç sınırını aşmadığına karar verilmiştir. Dolayısıyla sanık hakkında idari para cezası verilmemesine özel bir kanun maddesi gereği karar verilmiştir. 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca, 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince karar suçluluk bulunduğu için bozulmuş, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmemiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: Kabahatler Kanunu'nun 40. maddesi, 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 20/2-c maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 322. ve Kabahatler Kanunu'nun 24. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçunun oluşabilmesi için; daha önce işlenmiş bir suçun varlığı ve işlediği suç nedeniyle kendisi hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasını engellemek amacıyla başkasına ait kimliği veya kimlik bilgilerini kullanarak o kişi hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idari bir yaptırım uygulanmasını sağlamak için kullanması gerektiği, somut olayda ise, kolluk görevlilerince yapılan kimlik kontrolünde sanığın hakkında yakalama kararı bulunması nedeni ile mağdurun kimlik bilgilerini kullandığı, mağdurun kimlik bilgileri ile işlem yapılırken kolluk görevlilerinin sanığın beyanlarını inandırıcı bulmaması ve ısrarcı olmaları sonucunda sanığın gerçek kimliğinin tespit edildiği, sanığın eyleminin kendi kimliğini gizlemek niteliğinde olduğu, başkasının kimliğini ya da kimlik bilgilerini kullanarak kendisini suçsuz, diğer kişiyi ise işlemediği bir suçun faili olarak göstermediği ve sahte kimlikle de bir belge düzenlenmediği anlaşılmakla sanığın eyleminin 5326 sayılı Kabahatler Kanunu'nun 40. maddesine uyduğu ve idari yaptırımı gerektirdiği, ancak anılan Yasanın 20/2-c maddesi uyarınca soruşturma zamanaşımı süresinin 3 yıl olduğu, kabahat tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar bu sürenin gerçekleştiği anlaşılmakla sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmekle hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta 1412 sayılı CMUK.nın 322. ve Kabahatler Kanunu'nun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan Kabahatler Kanunu'nun 20/1. maddesi uyarınca sanık hakkında İDARİ PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 16.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.