Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/18080 Esas 2022/17072 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Karşıyaka İnfaz Hakimliği tarafından mahkum olan kişinin kaçması suçu sebebiyle mahkumiyetine karar verilmiş. Ancak, tebligatın doğru adreslere yapılmadığı ve kararda yer alan kanun maddelerinde eksiklikler olduğu tespit edilmiş. Ayrıca, ilgili kanun maddeleri hakkında açıklamalar yapılması talep edilmiş. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozulmuş ve yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Detaylı kanun maddeleri ise şöyle: Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 38. maddesi, 5275 sayılı Kanunun 105/A-8 maddesi, TCK'nın 292/1 maddesi, CMK'nın 232/6 maddesi, 5271 sayılı CMK'nın geçici 5. maddesi, ve CMK'nın 251/3 maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesinde de belirtildiği üzere, tebligatın ilgilisine bilinen en son adresine yapılması, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya bu adrese tebligat yapılamaması halinde ise adres kayıt sistemindeki adresin bilinen en son adres olarak kabul edileceği ve tebligatın buraya yapılması gerekmekte olup, incelemeye konu olayda, sanığın Kapalı Ceza İnfaz Kurumu'na iadesine ilişkin kararın MERNİS adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi uyarınca yapıldığı, sanığın bilinen en son adresine öncelikle tebligat çıkarılıp çıkarılmadığının anlaşılmaması ve sanığın da tarafına tebligat ulaşmadığını savunması karşısında; Karşıyaka İnfaz Hakimliğinin 11.11.2015 tarih 2015/2462-2413 E.K sayılı kararın öncelikle sanığın bilinen en son adresine tebligata çıkarılıp çıkarılmadığının tespiti için infaz dosyasının aslı ya da onaylı sureti Yargıtay denetimine olanak verecek şekilde getirtilip incelenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Kabul ve uygulama göre de;
a- Sanığın TCK.nın 292/1. maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilirken, hüküm fıkrasında temel cezaya atıf yapan 5275 sayılı Kanunun 105/A-8 maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
b- Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ''01.12.2015'' yerine ''11.11.2015'' olarak yazılması,
c- Dairemizin 2020/2463 Esas sayılı dosyasında 01.10.2020 tarihli kararla, somut norm denetimi yoluyla iptal istemli başvuru üzerine Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 gün ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin "01.01.2020 tarihi itibariyle... hükme bağlanmış ve kesinleşmiş dosyalarda .... basit yargılama usulü uygulanmaz" bölümündeki hükme bağlanmış" ibaresinin Anayasanın 38. maddesine aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiştir.

2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 38. maddesinde suçun kanuniliği ve cezanın kanuniliği güvence altına alınmıştır. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 7/1. maddesinde de aynı güvencelere yer verilerek "lehe kanunun uygulanması ilkesi" benimsenmiştir.
Maddi ceza hukukuna ilişkin hükümler içeren basit yargılama usulünün "hükme bağlanmış dosyalarda" uygulanmasını engelleyen 5271 sayılı CMK.nın geçici 5. maddesinin (d) bendindeki "hükme bağlanmış" ibaresinin basit yargılama usulü yönünden Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmesi nedeniyle temyiz davasına konu dosyalarda lehe hükümler içeren CMK.nın 251/3. maddesinin uygulanması imkanının doğması ve bu konuda mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.