Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2019/26274 Esas 2022/17163 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, mahallede teknik bilirkişiler marifetiyle yapılan keşifler neticesinde sanığın suça konu duvarın katılanın mevcut su arkından faydalanmasını engelleyip engellemediği kesin olarak saptanmadığı için eksik araştırma sonucu karar verildiği belirtilmektedir. Kararda aynı zamanda sanık hakkında verilen cezanın TCK'nın 51/1. maddesine göre ertelenmesine rağmen hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmaması da tartışılmaktadır. Ayrıca, sanık hakkında hapis cezasının yanı sıra adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri 5841 sayılı Kanun'un 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 154/1. maddesi, 73. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. ve 326/son maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Suça konu taşınmazda fiili taksim yapıldığının sanık ve katılan tarafından kabul edilmesi nedeni ile, mahallinde teknik bilirkişiler marifetiyle keşif yapılarak, sanığın yapmış olduğu suça konu duvarın, katılanını mevcut su arkından faydalanmasının ve kendi bahçesine gidip gelmesini fiilen engelleyip engellemediği tarafsız yerel bilirkişiler ve tanıklardan da sorulup kesin biçimde saptandıktan sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
a-Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5841 sayılı Kanun'un 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 154/1. maddesi uyarınca sanık hakkında katılanın taşınmazını engelsiz kullanımına tecavüz suçunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 73. maddesi gereğince şikayete bağlı olması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. ve 254. maddeleri gereğince taraflar arasında uzlaşma girişiminde bulunulup sonucuna göre sanığın, hukuki durumunun tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
b-Sanık hakkında tayin edilen cezanın TCK'nın 51/1. maddesine göre ertelenmesine karar verilirken sanığın ileride tekrar suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanaate ulaşıldığının belirtilmesine rağmen hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını talep eden sanık hakkında, CMK'nın 231/5 maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılırken bu kez de önceki gerekçeyle çelişir şekilde ileride suç işlemeyeceğine dair olumlu kanaate varılamadığı belirtilerek anılan kanun hükmünün uygulanmaması ve bu suretle gerekçeler arasında çelişki yaratılması,
c-TCK'nın 154/1. maddesi uyarınca ceza tayin edilirken sanık hakkında hapis cezasının yanı sıra adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince BOZULMASINA, 21.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.