MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 157/1, 62, 53/1-3 ve 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın, katılandan satın aldığı otomobil karşılığında verdiği senetleri ödeyememesi üzerine kapattığı işyerine ait birtakım eşyaları katılana vermeyi teklif ettiği, eşyaların bir kısmının katılanın sahibi olduğu depoya indirildiği, diğer kısmının da araca yüklenirken sanığın başka bir alacaklısının icra memurları ile birlikte gelerek araç üzerindeki eşyaları haczettirdiği, ardından katılanın deposuna giderek buradaki eşyaları da haczettirmek istediği, katılanın istihkak talebi üzerine eşyaların yed-i emin olarak katılana bırakıldığı, sanığın katılanın başka bir suç nedeni ile cezaevine girmesini fırsat bilerek katılanın tanık olarak dinlenen annesi ..."ye, oğlu ile görüştüğünü, eşyaları alıp yeni açtığı işyerine götüreceğini, her ay uğrayıp 2.000,00TL veya 3.000,00 TL para vereceğini söyleyerek deponun anahtarını alıp hacizli eşyaları götürdüğünün iddia edildiği olayda;
1-Sanığın aşamalardaki tüm savunmalarında suça konu eşyaları kesinlikle almadığını belirterek suçlamaları kabul etmemesi ile katılanın bozma ilamı sonrasında vermiş olduğu beyanında, aşamalardaki ifadelerinden farklı olarak ve olayın tek tanığı olan Besne’nin ifadeleriyle çelişkili olacak şekilde, annesinin deponun anahtarını vermediğini, sanığın çilingir marifetiyle kapıyı açtırıp eşyalarını aldığını belirtmesi ve yine ... İcra Müdürlüğü’nün 2006/1860 sayılı dosyasında başka bir alacaklı tarafından yapılan haciz sonrasında, geri kalan malların iadesinin yapılacağının bildirilmiş olmasına rağmen sanığın eşyalarını dahi almaya gitmemiş olması da dikkate alınarak üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediği gözetilmeden, beraatı yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-Sanığın kendi malını alması karşısında belirlenen cezadan TCK"nın 290/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesine istinaden halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 02.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.