Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2022/2145 Esas 2022/17636 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan yargılanmıştır. Mağdur çocuğun annesi olan katılanın hükmü temyiz etmemesi nedeniyle, çocuğa atanmış olan vekilin sanık hakkında kurulan hükmü temyize hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle mağdurun temyiz talebi reddedilmiştir.
Sanık müdafiinin ise temyiz talebi yerinde görülmüştür. Sanık savunmasında, katılanın şikayeti üzerine yapılan soruşturmanın kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini beyan etmiştir. Ancak bu kararın kesinleşip kesinleşmediği ve aynı eyleme ilişkin olduğu araştırılmadan hatalı bir şekilde hüküm kurulduğu belirtilmiştir.
Bu nedenle mahkeme kararı, kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. ve 321. maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 172/2. ve 225/1. maddeleri

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Mağdur çocuk vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde:
Çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunda korunan hukuki yararın çocuğun kanuni temsilcilerinin aile hukukundan kaynaklanan velayet hakkı olması nedeniyle suçun mağdurunun velayet hakkına sahip anne ile baba kabul edilmesi ve mağdurun annesi katılan S.. K..’ın yokluğunda verilip usulüne uygun şekilde tebliğ edilen hükmü temyiz etmemesi karşısında, mağdura yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin sanık hakkında kurulan hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesine gelince:
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanık savunmasında, katılanın Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığına vermiş olduğu dilekçesi ile ilgili Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığının 2014/5776 Soruşturma sayılı dosyasında gerekli tahkikat yapılarak olay ile ilgili kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini beyan etmesi ve ilgili soruşturma evraklarının getirtildiğinin anlaşılması karşısında; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 172/2. maddesinde yer alan hüküm ile kovuşturmaya yer olmadığına dair verilip de kesinleşen kararların şüphelilerin hukuki güvencesini sağlamak bakımından yeniden soruşturulabilmesi için yeni delil bulunması şartına bağlandığı, bu şartın aynı zamanda ceza muhakemesine hakim olan “hukuk devleti”, “adil yargılanma hakkı” ve “non bis in idem” (aynı fiilden dolayı iki kez yargılama olmaz)” ilkelerinin ihlallerini de engelleyeceği öte yandan 5271 sayılı CMK.nın 225/1. maddesinde öngörülen düzenlemeye göre, hükmün ancak kanuna uygun düzenlenen iddianamede
unsurları gösterilen suça ilişkin fiil ve fail hakkında verilebileceği; Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 17.02.2015 tarihli, 2014/5776 soruşturma numaralı dosyası üzerinden sanık hakkında verilen kovuşturmaya yer olmadığı kararının aynı eylemden dolayı verilip verilmediğine, bu kararın taraflara usulüne uygun tebliğ edilip edilmediği ve kesinleşip kesinleşmediğinin şüpheye yer bırakmayacak şekilde araştırılıp, aynı eyleme ilişkin olduğu ve kesinleştiğinin belirlenmesi halinde de daha önceden verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karar Cumhuriyet Başsavcılığınca 5271 sayılı Yasanın 172/2. maddesi uyarınca yeni delillerin ortaya çıkması halinde veya olağanüstü kanun yolu ile kaldırılmadıkça aynı konuda adı geçen sanık hakkında kamu davası açılmasının mümkün olmadığı dikkate alınmadan ve bu usulü hataların giderilip giderilmediği duraksamaya yer vermeyecek şekilde saptanmadan yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 24.11.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.