Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, miras bırakanlarının paydaşı oldu 3 sayılı kadastral parselin belediye tarafından 2981/3290 S.K. 10/c maddesi uygulamasına tabi tutulduğunu ,idari yargı yerinde açtıkları dava ile anılan işlemin iptal edildiğini ve yapılan tescil işlemlerinin dayanağının kalmadığını ileri sürerek, yolsuz tescil niteliğindeki tapu kayıtlarının iptali ile, kadastral duruma dönülerek tapuya tescile karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı belediye, davanın reddini savunmuş bir kısım davalılar hisseleri oranında tescil kararı verilmesini istemişlerdir.
Mahkemece, belediyece yapılan işlemin idari yargı yerinde iptal edildiği ve kararın kesinleştiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılardan M. A. ve davacılar tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla, Tetkik Hakimi .raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, kadastral parselin ihyası isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, davaya konu 437 ada 3 sayılı kadastral parselin davalı Belediyece imar uygulamasına tabi tutulduğu, Zonguldak İdare Mahkemesinin 12.10.2006 tarih 2006/ 799 esas, 2006/ 1375 sayılı kararı ile imar uygulamasının iptaline karar verildiği ve kararın Danıştay incelemesinden geçerek kesinleştiği, böylece imar parsellerinin dayanağını teşkil eden idari işlemin ortadan kalktığı anlaşıldığına göre, davanın kabul edilmesinde kural olarak bur isabetsizlik yoktur.Davalı M. A.’ın öteki temyiz itirazları yerinde değildir.Reddine.
Öte yandan idari işlem Belediye tarafından kamusal yetkiye dayalı olarak gerçekleştirildiğine, gerçek kişi olan davalıların bu işlemden bir dahli bulunmadığına göre idari işlemin iptali sebebiyle açılan eldeki dava bakımından davalı gerçek kişilerin davanın açılmasına sebebiyet verdiği düşünülemez.
Hal böyle olunca, yargılama giderleri ve bu giderlerden sayılan avukatlık ücreti ve harçtan gerçek kişiler dışındaki diğer davalı belediyenin sorumlu tutulması gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması isabetsizdir.
Davalılardan M. A.’ın temyiz itirazı değinilen yön itibariyle yerindedir. Kabulüyle hükmün belirtilen yöne hasren ( 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi yollamasıyla) HUMK’nın 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, bozma nedenine göre davacıların temyiz itirazları yerinde olmadığından REDDİNE, 29.12.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.