Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/12847 Esas 2022/3216 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Konya 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 22.01.2019 tarih
ve 2018/330 - 2019/37 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : Sanık hakkında TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun5/1, TCK'nın 221/4-son cümle, 62, 53/1-2-3, 221/5,58/9 delaletiyle 58/6-7. maddeleri uyarınca verilenmahkumiyet hükmünün CMK'nın 280/2. maddesiuyarınca kaldırılarak, sanık hakkında TCK'nın 221/4-1.
cümle ve CMK'nın 223/4-a maddeleri uyarınca ceza
verilmesine yer olmadığına ve CMK'nın 221/5.
maddesi uyarınca 1 yıl süreyle denetimli serbestlik
tedbiri uygulanmasına dair hüküm

Bölge adliye mahkemesince kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan kanuna eklenen geçici 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığı görüldü.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre;
1- Silahlı terör örgütüne üye olma suçundan yargılanan sanığın, kovuşturma aşamasında kendisinin seçtiği bir müdafi bulunmadığı gibi CMK'nın 156. maddesi uyarınca da re'sen müdafi görevlendirilmediği, sanığa isnat edilen “silahlı terör örgütüne üye olma” suçunun niteliği dikkate alındığında, Anayasanın 36 ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddelerinde teminat altına alınan adil yargılanma ilkesinin zorunlu sonucu olarak CMK'nın 150. maddesinin 2 ve 3. fıkraları uyarınca müdafi görevlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, savunma hakkının kısıtlanmasını netice verecek biçimde müdafi hazır bulundurulmaksızın hüküm kurulmak suretiyle CMK'nın 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddelerine muhalefet edilmesi,
2-5070 sayılı Elektronik İmza Kanununun 5. ve 22. maddeleri gereğince elektronik imza ile imzalandığı belirtildiği halde, UYAP'ta yapılan kontrolde bölge adliye mahkemesinin gerekçeli kararının, 42107 sicil numaralı mahkeme başkanı tarafından elektronik olarak imzalanmaması,
3- Kabule göre de,
Sanığın soruşturma aşamasında ifadesi alındıktan sonra serbest bırakıldığı nazara alındığında, suç tarihinin temadinin kesileceği iddianame tarihi olan "28.09.2018" tarihi yerine bölge adliye mahkemesi karar başlığında “21.11.2017” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün belirtilen sebeplerle CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304/1. maddesi uyarınca dosyanın Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 01.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.