Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/13693 Esas 2022/3190 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, Trabzon 3. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 23 Ocak 2018 tarihli kararını inceleyerek, bir kişinin silahlı terör örgütüne yardım ettiği gerekçesiyle mahkum edildiği kararı temyiz eden kişinin talebini reddetti. Ancak kararda yapılan bazı hatalar sebebiyle bozuldu. İlk olarak, suç tarihinde yanlış bir tarih belirtildi. Ayrıca, sanığın temel cezasının artırıldığı doğru olsa da uygulama maddesi olarak yanlış bir kanun maddesi gösterildi. Bu nedenlerle kararın düzeltilerek onanmasına karar verildi. Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 5237 sayılı TCK'nın 314/3 ve 220/7 maddeleri, 3713 sayılı TMK'nın 5/1 maddesi ve TCK'nın 62, 53, 63 maddeleri.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Trabzon 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.01.2018 tarih ve 2017/83 - 2018/15 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne bilerek ve isteyerek yardım etme
Hüküm : 5237 sayılı TCK'nın 314/3 ve 220/7 maddeleri yollamasıyla 314/2, 220/7, 3713 sayılı TMK'nın 5/1, TCK'nın 62, 53, 63 maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre yapılan temyiz incelemesi sonunda dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanığın temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
1-Bölge adliye mahkemesi ve ilk derece mahkemesi karar başlıklarında suç tarihinin yardım mahiyetindeki son eylem tarihi olan “16/11/2014” yerine "02/08/2017" olarak yazılması,
2- Sanık hakkında belirlenen temel cezanın, suçun niteliği gereği artırılırken artırım oranı doğru yapıldığı halde uygulama maddesinin 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi yerine 3713 sayılı Kanunun 5. maddesi olarak gösterilmesi
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların CMK’nın 303/1-c. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hükmün üçüncü maddesindeki “3713 sayılı yasanın 5. maddesi” ibaresinin çıkarılarak yerine “3713 sayılı TMK’nun 5/1. maddesi” ibaresinin yazılması, suç tarihinin ilk derece mahkemesi ve bölge adliye mahkemesi gerekçeli karar başlığında “16/11/2014” olarak yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Trabzon 3. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 01.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.