MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : 1-TCK’nın 151 maddesi gereğince beraat
2-TCK’nın 86/2-3-a, 52/2 maddeleri gereğince mahkumiyet

Yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm ile yine ücreti vekalet yönünden mala zarar verme suçundan beraate ilişkin hükümler, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle yapılan incelemede gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan beraat hükmünün ücreti vekalete ilişkin olduğundan bu yönde yapılan temyiz incelemesinde;
Birden fazla suç nedeniyle açılan davalarda bu suçlardan birisinden mahkumiyet hükmü verilmesi durumunda, beraat kararına ilişkin hüküm sebebiyle ücreti vekalete hükmedilemeyeceğinden mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin sanık lehine vekalet ücretinin takdir olunmaması nedenine dayanan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde:
Sanığın, müşterek çocuğun teslim edilmeme nedeninden dolayı çıkan tartışmada, katılan olan eşini kasten yaraladığı, evinin kapısını kırdığı ve ev eşyalarını dağıttığı iddia edilen olayda,
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdire incelenen dosya kapsamına göre mahkemenin suçun sübutuna ilişkin kabulünde bir isabetsizlik bulunmadığından sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanığın dosyaya yansıyan olumsuz yönü belirlenmediği gibi sabıkasız oluşuda nazara alınarak, katılanın somut zararı belirlenmeden ve zararın karşılanıp karşılanmadığı araştırılmadan başka yasal gerekçe gösterilmeksizin sadece katılanın zararı karşılanmadığı gerekçe gösterilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, hükümlerin BOZULMASINA, 14.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.