Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/14041 Esas 2022/3851 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava kapsamında, sanık hakkında silahlı terör örgütüne yardım etme suçuna ilişkin kesin hüküm verildi. Ancak Yargıtay, hükümleri bozdu. Sanığa verilen cezanın belirlenmesinde, suçun işleniş biçimi, kullanılan araçlar, işlendiği zaman ve yer, meydana getirdiği zarar ve tehlikenin ağırlığı ile sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik gibi ölçütlerin göz önünde bulundurulması gerektiği belirtildi. Ayrıca, sanık hakkında temel ceza tayin edilirken atıf maddeleri olan TCK'nın 314/3 maddesinin gösterilmesi gerektiği ifade edildi. Suç tarihinin yanlış belirtilmesi de kanuna aykırı bulundu.
Kanun Maddeleri: TCK'nın 220/7 maddesi yollamasıyla 314/2, 220/7, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 62, 53, 63. maddeleri, Anayasanın 138/1. maddesi, TCK'nın 61. maddesi ve 3/1. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesi, 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 302/2. maddesi, 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 29.05.2018 tarih ve 2017/435 - 2018/309 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım etme
Hüküm : TCK'nın 220/7 maddesi yollamasıyla 314/2, 220/7, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 62, 53, 63. maddeleri uyarınca kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince sanık hakkında silahlı terör örgütüne yardım etme suçuna ilişkin kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan kanuna eklenen geçici 5. maddesinin 1/f bendinde belirtilen süre içerisinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Anayasanın 138/1. maddesi hükmü, TCK'nın 61. maddesinde düzenlenen cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesine ilişkin ölçütlerle 3/1. maddesinde düzenlenen orantılılık ilkesi çerçevesinde, suçun işleniş biçimi, işlenmesinde
kullanılan araçlar, işlendiği zaman ve yer, konusunun önem ve değeri, meydana getirdiği zarar ve tehlikenin ağırlığı ile sanığın kasta dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik de göz önünde bulundurularak işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerekirken teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmesi ve tayin olunan cezadan TCK'nın 220. maddesinin 7. fıkrasının 2. cümlesinde yer alan düzenleme uyarınca hukuka, vicdana, dosya kapsamına uygun ve gösterilen indirim miktarı ile orantılı makul ve makbul bir indirim yapılması gerekirken, yukarıda sayılan ilkelerle bağdaşmayan yetersiz gerekçe ile değişikliğin amacına da uygun düşmeyecek biçimde 1/2 oranında indirim yapılması suretiyle yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmesi,
2) Sanık hakkında temel ceza tayin edilirken atıf maddeleri olan TCK'nın 314/3 maddesinin gösterilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Silahlı terör örgütüne yardım etme suçunda, suç tarihinin yardım oluşturan en son eylem tarihi yerine bölge adliye mahkemesi karar başlığında "Eylül 2014" ve ilk derece mahkemesi karar başlığında ise "03.11.2016" olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5271 sayılı CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02. 2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Malatya 1. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin ... Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.