MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret, tehdit, güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : 1-TCK’nun 155/1,52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet
2-TCK’nun 125/1,52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet
3-TCK’nun 106/1,50/1-a,52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Hakaret, tehdit ve hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçlarından sanık ...’ın mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık tarafından temyiz edilmekle, sanık ...’la ilgili hükümlere hasren dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında hakaret suçundan verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre karar tarihi itibariyle; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"un 317.maddesi gereğince REDDİNE,
2- Sanık hakkında tehdit ve güveni kötüye kullanma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ;
Sanığın, çalışmış olduğu gazinoda ücretini alamaması nedeniyle işten ayrılması sonucu, katılana ait müzik aletlerinin işyeri sahibi tarafından verilmediği, hakaret ve tehdit edildiği iddia edilen olayda, katılanın kendisine tehdit ve hakaret eden kişinin ... olduğuna dair teşhisi, sanıklar, katılan ve tanık beyanları ile dosya kapsamına göre, tehdit ve güveni kötüye kullanma suçunun sanık ... tarafından işlendiği sabit olmakla bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde ve uygulamada isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükümlerin ONANMASINA, 30/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.