Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/5180 Esas 2022/4183 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Alanya 7. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ve Ceza Dairesi tarafından incelenen bir kararın temyiz talebi esastan reddedilmiştir. Kararın temyizine açık olduğu belirtilmiş, ancak reddi nedeni bulunmadığından işin esasına geçilmiştir. Temyiz itirazları değerlendirildiğinde, temel cezanın belirlenmesi sırasında uygulama maddesinin yanlış gösterilmesi ve adli para cezasının ödenmemesi durumunda ihtarat yapılmaması gibi hataların bulunduğu görülmüş, bu nedenlerle karar bozulmuştur. Ancak, diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hüküm düzeltilerek onaylanmıştır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 301/2., 43/1, 53., 62/1, 50/1-a, 52/2-4., 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesi, 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi, 5275 sayılı Kanunun 106/3. Maddesi, 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Alanya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.06.2017 tarih ve 2016/471 - 2017/358 sayılı kararı
Suç : Devletin askeri veya emniyet teşkilatını alenen aşağılama
Hüküm : TCK'nın 301/2., 43/1, 53. ,62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince verilen hükmün, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan kanuna eklenen geçici 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK'nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
1-Temel cezanın belirlenmesi sırasında uygulama maddesinin TCK'nın 301/2. maddesi delaletiyle TCK'nın 301/1. maddesi olarak gösterilmesi yerine doğrudan TCK'nın 301/2. maddesinin gösterilmesi,
2-Adli para cezasının yerine getirilmemesi halinde 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinde 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik karşısında, infazda yetkiyi kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi durumunda ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine dair ihtarat yapılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmeden CMK'nın 303/1. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. fıkrasında "eylemine uyan" ibaresinin sonuna "TCK'nın 301/2. maddesi delaletiyle, 301/1. maddesi uyarınca" ibaresinin eklenmesi, hükmün 3. fıkrasından “ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceğinin" ibaresinin hükümden çıkarılması, suretiyle diğer yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Alanya 7. Asliye Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.