Taraflar arasında görülen davada;     
Davacı, kayden maliki olduğu 233 parsel sayılı taşınmazı davalıların ekim yapmak suretiyle işgal ettiklerini ileri sürerek, elatmanın önlenmesine ve 3.000,00.-TL ecrimisilin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalılar, dava konusu taşınmazı 118 parselin malikinden icar suretiyle devralan davalı Ziyaettin’in kullandığını, diğer davalıların taşınmazla ilgilerinin olmadığını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, çekişme konusu taşınmazı davalı Z.haksız kullandığı, diğer davalıların taşınmaza bir müdahaleleri olmadığı gerekçesiyle asıl davanın reddine, birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı Z. tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava ve birleşen dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, asıl davanın reddine, birleşen davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; özellikle, davacının çekişme konusu 233 parsel sayılı taşınmazda kayden malik olduğu, davalıların ise kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakları olmadığı, davalı Z.’in haklı ve geçerli bir nedeni olmaksızın taşınmazı ekim yapmak suretiyle kullandığı belirlenerek ve davacının mülkiyetten kaynaklanan hakkına değer verilerek açmış olduğu birleşen davanın mahkemece kısmen kabulüne karar verilmiş olması kural olarak doğrudur. Davalı Z.’in öteki temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak, davalı Z.’in çekişmeli taşınmaz içerisinde hangi bölümü kullandığı saptandığı halde mahkemece hüküm yerinde keşfen belirlenen bölümle bağlantılı olarak elatmanın önlenmesine karar verilmesi gerekirken infazda tereddüt yaratacak şekilde hüküm fıkrasında elatılan yerin gösterilmemiş olması doğru olmadığı gibi, gerek hüküm altına alınacak harcın, gerekse avukatlık ücretinin elatılan yerin zemin değeri ile hükmedilen ecrimisil toplamının dava değeri olduğu gözetilerek (492 Sayılı Yasanın 16.maddesi hükmü gereği) bu miktar üzerinden hesaplanması gerekirken dava dilekçesinde gösterilen değer üzerinden yüksek belirlenmesi de doğru değildir.
Hal böyle olunca; davalı Ziyaettin’in bu yönlere değinen temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesine göre) HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 17.11.2011 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.