Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/19686 Esas 2022/4365 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Hakkari 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 13.02.2018 tarihli kararı, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan verilmiştir. Dosyada, eksiklikler olan maddi bir hata tespit edilmiş ve savunma hakkının kısıtlanmadığı anlaşılmıştır. Yargılama süreci kanuna uygun olarak yapılmış, deliller hukuka uygun olarak elde edilmiştir ve verilen hüküm, kanunda öngörülen suç tipine uygun olarak verilmiştir. Bu nedenle, temyiz davası reddedilmiştir. Dosya, kararın bir örneğiyle Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesi'ne gönderilerek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdi edilecektir.
Kanun maddeleri:
- 5070 sayılı Elektronik İmza Kanunu'nun 5 ve 22. maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 226. ve 304. maddeleri

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk derece Mahkemesi : Hakkari 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 13.02.2018 tarih
ve 2017/113 - 2018/30 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma


Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Dosya arasında bulunup 5070 sayılı Elektronik İmza Kanununun 5 ve 22. maddeleri gereğince elektronik imza ile imzalandığı belirtildiği halde 19.10.2017 tarihli 4. celse duruşma zaptının 151521 sicil nolu mahkeme başkanı tarafından elektronik olarak imzalanmaması mahallinde giderilmesi mümkün eksiklik, silahlı terör örgütüne üye olma suçu temadi eden suçlardan olup yakalanma ile temadinin kesileceği ve bu doğrultuda suç tarihinin "13.02.2017" olacağı göz önüne alındığında, ilk derece mahkemesi karar başlığında suç tarihinin "2016 yılı" olarak, bölge adliye mahkemesi karar başlığında ise "13.08.2017" olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir bir maddi hata olarak değerlendirilmiş;
İddianamede talep edilmemesi karşısında, sanığa 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmadan TCK'nın 58/9. maddesinin uygulanması, anılan maddenin bir ceza değil cezaya bağlı olarak uygulanacak infaz rejimi ile ilgili güvenlik tedbiri olması nedeniyle kazanılmış hak oluşturmayacağı ve savunma hakkının kısıtlanmış olmadığı anlaşıldığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmanın temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü sebepler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Hakkari 1. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.09.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.