Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/8700 Esas 2022/5521 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Balıkesir 2. Ağır Ceza Mahkemesi, 03.01.2017 tarihinde terör örgütü propagandası yapmak suçundan sanığı hüküm giydirirken, savunma hakkının yeterince kullanılmamış olması nedeniyle dosyanın bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak 3713 sayılı Kanunun 7/2, 7/2-2.cümle, TCK'nın 43, 62, 53/1-2-3, 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesi, 5. maddenin 1/f bendi, 197. maddesi, 101/3, 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddeleri, 302/2 ve 304. maddesi yer aldı.

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi: Balıkesir 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 25.09.2018 tarih ve 2017/99 - 2018/435 sayılı kararı
Suç : Terör örgütü propagandası yapmak
Hüküm: 3713 sayılı Kanunun 7/2, 7/2-2.cümle, TCK'nın 43, 62, 53/1-2-3 maddeleri uyarınca hükmedilen hapis cezasına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Bölge adliye mahkemesi ve ilk derece mahkemesi karar başlıklarında suç tarihinin, propaganda içeren son paylaşım tarihi olan "03.01.2017" yerine “14.06.2014-03.01.2017" ve "2014 2015, 2016, 2017" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak değerlendirilmiştir.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
25.09.2018 tarihli son celse başlamadan önce sanık müdafii tarafından, başka mahkemelerde duruşmaları bulunması nedeniyle yapılacak duruşmaya katılamayacağına ilişkin UYAP üzerinden mesleki mazeret dilekçesi sunulduğu, mazeret belgelendirilmediği için mahkeme tarafından talebin reddine karar verildiği, birinci celseden itibaren beklenen dijital inceleme sonuçlarının beklenilmesinden vazgeçilerek sanık ve müdafiinin yokluğunda iddia makamı tarafından esas hakkındaki mütalaanın sunulduğu, mütalaada gösterilen cezalandırma maddeleri arasında 3713 sayılı Kanunun 7/2-2. cümlesinin de yer aldığı, bu yönden esas hakkındaki mütalaanın içerik olarak asıl ve birleşen iddianamelerden daha aleyhe nitelikte olduğu, buna rağmen sanık ve müdafiinin esas hakkındaki savunması alınmadan mahkumiyet hükmü kurularak yargılamanın bitirildiğinin anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK’nın 197. maddesi, delillere erişme ve savunma hazırlama imkanları itibariyle çelişmeli yargılamanın gereği olan “silahların eşitliği” ilkesi ve Anayasanın 36, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddeleri ile teminat altına alınan adil yargılanma ilkesi dikkate alınarak; adaletin selameti ve sanığa isnat edilen suçun niteliği dikkate alındığında, gerekirse ek savunma hakkı da verilmek suretiyle sanığın esasa ilişkin son savunmasını almadan sanık ve müdafiinin yokluğunda mahkumiyet hükmü kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanmasını doğuracak biçimde CMK'nın 101/3, 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddelerine muhalefet edilmesi;
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan hükmün sair yönleri incelenmeksizin bu sebepten dolayı CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Balıkesir 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.