Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/7171 Esas 2022/5904 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Hatay 2. Ağır Ceza Mahkemesi'nin verdiği, TCK'nın 314/2, 3713 sayılı TMK'nın 5, TCK'nın 62/1, 58/7-9,53/1, 63. maddeleri uyarınca verilen silahlı terör örgütüne üye olma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin istinaf başvurusu esastan reddedilmiştir. Bölge adliye mahkemesince verilen karar temyiz edilmiştir. ByLock kullanıcısı olduğunu kabul etmeyen bir sanığın, teknik verilerle tespiti halinde, buna dair delilin suç vasfının tayini açısından belirleyici nitelikte olduğu kabul edilmiş ve dosyanın eksik araştırma ve yetersiz belge ile yazılı şekilde karar verilmesi nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: TCK'nın 314/2, TCK'nın 62/1, 58/7-9,53/1, 63. maddeleri ve TMK'nın 5. maddesi.

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Hatay 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.10.2017 tarih ve 2017/76 - 2017/242 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK'nın 314/2, 3713 sayılı TMK'nın 5, TCK'nın 62/1, 58/7-9,53/1, 63. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü:
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 26.09.2017 tarih, 2017/16-956 esas ve 2017/970 sayılı kararı ile onanarak kesinleşen, Dairemizin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği 24.02.2017 tarih, 2015/3 esas, 2017/3 sayılı kararında; "Bylock iletişim sisteminin FETÖ/PDY silahlı terör örgütü mensuplarının kullanmaları amacıyla oluşturulan ve münhasıran bir suç örgütünün bir kısım mensupları tarafından kullanılan bir ağ olması nedeniyle örgüt talimatı ile bu ağa dahil olunduğunun ve gizliliği sağlamak için haberleşme amacıyla kullanıldığının her türlü şüpheden uzak kesin kanaate ulaştıracak teknik verilerle tespiti halinde kişinin örgütle bağlantısını gösteren delil olacağının kabul edildiği gözetilmekle,
ByLock kullanıcısı olduğunu kabul etmeyen sanığın, ByLock uygulamasını kullandığının kuşkuya yer vermeyecek şekilde teknik verilerle tespiti halinde, buna dair delilin atılı suç vasfının tayini açısından belirleyici nitelikte olması karşısında, ilgili birimlerden ayrıntılı ByLock tespit ve değerlendirme raporu ile UYAP'ta oluşturulan örgütlü suçlar bilgi bankası üzerinden sanıkla ilgili beyan bulunup bulunmadığı da sorulmak suretiyle bulunması halinde onaylı suretleri dosyaya getirtilip CMK'nın 217. maddesi uyarınca duruşmada okunup tartışılmasından ve gerekirse şahsın/şahısların tanık olarak usulüne uygun biçimde dinlenmesinden sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ve yetersiz belge ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
Sanık hakkında belirlenen temel cezanın, suçun niteliği gereği artırılırken artırım oranı doğru yapıldığı halde uygulama maddesinin 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi yerine fıkra belirtilmeksizin 3713 sayılı Kanunun 5. maddesi olarak gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmekle, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, bu sebepten dolayı hükmün CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Hatay 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.