Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/10446 Esas 2022/6333 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Mersin 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 10.07.2018 tarih ve 2018/92 - 2018/246 sayılı kararı
Suç : Terör örgütü propagandası yapma
Hüküm : Sanık hakkında 3713 sayılı Kanunun 7/2, 1. ve 2. c, TCK’nın 43/1, 62/1, 53/1-2-3, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Sanık hakkında terör örgütü propagandası yapmak suçu yönünden 24.10.2019 gün ve 30928 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286/3 maddesinde yapılan değişiklik ile 31. maddesiyle CMK'nın eklenen geçici 5/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilme imkanı getirildiğinden ve sanık müdafii tarafından kanunda belirtilen sürede temyiz edilmekle yapılan incelemede,
Temyiz edenin sıfatı, başvurusunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Duruşma istemi içermeyen temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Bölge adliye mahkemesinin ve ilk derece mahkemesinin gerekçeli karar başlıklarında suç tarihi olarak silahlı terör örgütünün propagandasını yapma suçunun zincirleme olarak işlenmesi nedeniyle son paylaşımın yapıldığı tarih olan “09.01.2016” tarihi yerine “12/02/2018” olarak ve sanığın Facebook isimli sosyal
medya hesabındaki “29.09.2015” tarihli paylaşımının “29.09.2016” olarak yazılması, mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hatalar olarak kabul edilmiştir.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Mersin 9. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 18.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.