Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/10403 Esas 2022/6390 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Mardin 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.04.2017 tarih ve 2016/125 - 2017/233 sayılı kararı
Suç : Terör örgütü propagandası yapmak
Hüküm : 3713 sayılı Kanunun 7/2, 7/2-2. cümle, TCK'nın 53/1-2-3, 63 maddeleri uyarınca hükmedilen hapis cezasına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi


Bölge adliye mahkemesince sanık hakkında terör örgütü propagandası yapmak suçuna ilişkin kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan Kanuna eklenen 5. maddenin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığın bir suç işleme kararının icrası kapsamında sosyal medya hesabı üzerinden birden fazla paylaşımda bulunarak terör örgütünün propagandasını yapma suçunu işlediğinin iddia ve kabul edilmiş olmasına karşılık, sanık hakkında TCK'nın 43/1. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedenleri arasında sayılmamıştır.
Dosya kapsamına göre, terör örgütü propagandası yapmak suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş olduğundan yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-İddianamede talep edilmediği ve esas hakkındaki mütalaada belirtilmediği halde, sanığa 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı da tanınmadan, 3713 sayılı Kanunun 7/2-2.cümlesinin uygulanması suretiyle hükmolunan temel cezada arttırım yapılarak fazla ceza tayin edilmesi,
2-Takdiri indirim nedeni olarak; failin geçmişi, sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failinin geleceği üzerindeki olası etkileri gibi hususların göz önünde bulundurulması gerektiği gözetilerek, geçmişte herhangi bir sabıkası bulunmayan, dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışı tespit edilemeyen sanık hakkında, kurumun lehe uygulanma kriterlerinden biri olan "cezanın failin geleceği üzerindeki olası etkisi" ifadesine yanlış anlam yüklenerek, TCK’nın 62. maddesinin uygulanmaması,
3-Sanık hakkındaki temel cezanın asgari hadden belirlenmesine rağmen ve ayrıca suç ve karar tarihleri itibariyle adli sicil kaydına göre engel hali bulunmayan, yine dosyaya yansıyan olumsuz bir davranışı da tespit edilemeyen sanık hakkında “Sanığın suç kastının yoğunluğu dikkate alınarak bir daha suç işlemeyeceği hususunda olumlu kanaate varılmadığı” şeklindeki dosya kapsamına uygun düşmeyen ve yeterli olmayan gerekçe ile CMK'nın 231. maddesine göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve TCK'nın 51. Maddesine göre hapis cezasının ertelenmesi uygulamasına yer olmadığına karar verilmesi,
4-Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin, suç teşkil eden son paylaşım tarihi olan "13.07.2015" tarihi yerine "11.10.2015" olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Mardin 3. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19.10.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.