Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/6468 Esas 2022/6644 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesi, sanığın silahlı terör örgütüne üye olma suçundan mahkumiyetine dair istinaf başvurusunu esastan reddetti. Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edildi. Sanığın müdafinin duruşmalı inceleme talebi reddedildi. ByLock kullanıcısı olduğunu kabul etmeyen sanığın suçun sübutu açısından belirleyici nitelikte olan delillerin eksik araştırma neticesinde hüküm kurulduğu gerekçesiyle hüküm bozuldu ve dosya Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesine gönderildi. Kanuna aykırı bulunan hüküm kararının gerekçesi TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 62/1, 53, 58/9, 63 maddeleri olarak belirtilmiştir.

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.02.2018 tarih ve 2017/348 - 2018/45 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK'nın TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 62/1,53, 58/9, 63 maddeleri gereğince mahkumiyetine yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin yasal şartları oluşmadığından CMK'nın 299. maddesi gereğince REDDİNE,
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 26.09.2017 tarih, 2017/16-956 esas ve 2017/370 sayılı kararı ile onanarak kesinleşen, Dairemizin İlk Derece Mahkemesi sıfatıyla verdiği 24.04.2017 tarih, 2015/3 esas, 2017/3 sayılı kararında; "ByLock iletişim sisteminin FETÖ/PDY silahlı terör örgütü mensuplarının kullanmaları amacıyla oluşturulan ve münhasıran bu suç örgütünün bir kısım mensupları tarafından kullanılan bir ağ olması nedeniyle örgüt talimatı ile bu ağa dahil olunduğunun ve gizliliği sağlamak için haberleşme amacıyla kullanıldığının her türlü şüpheden uzak kesin kanaate ulaştıracak teknik verilerle tespiti halinde kişinin örgütle bağlantısını gösteren delil olacağı"nın kabul edildiği gözetilmekle,
ByLock kullanıcısı olduğunu kabul etmeyen sanığın, ByLock uygulamasını kullandığının kuşkuya yer vermeyecek şekilde teknik verilerle tespiti halinde, ByLock kullanıcısı olduğuna dair delilin atılı suçun sübutu açısından belirleyici nitelikte olması karşısında, ilgili birimlerden ayrıntılı ByLock tespit ve değerlendirme raporlarının yeniden istenmesi, bulunmaması durumunda CGNAT ve HTS kayıtları istetilerek bu kayıtlar üzerinde sanık adına kayıtlı hatlar üzerinden ByLock programı kullanılıp kullanılmadığına dair uzman bilirkişiden teknik rapor alınması,sanıktan ele geçen dijitaal materyallere iliişkin inceleme raporunun yetkli mercilerden istenerek dosyaya getirilmesi ve ayrıca Yargıtay aşamasında dosyaya gelen tanık Rabia Eskigün'ün duruşmada tanık olarak dinlenmesi sağlanarak; tüm bu delillerin CMK'nın 217. maddesi uyarınca duruşmada sanık ve müdafiine okunarak sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken yazılı şekilde eksik araştırma neticesinde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Adana 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için AdanaBölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE 20.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.