Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2022/9753 Esas 2022/6706 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi, Iğdır 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2020/243-2021/95 sayılı kararını inceleyerek, sanık hakkında TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 53, 58/9, 63. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine karar vermiştir. Temyiz edilemez bir neden olmadığı için işin esasına geçen Ceza Dairesi, yapılan yargılama sürecinin kanuna uygun yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiği, sanığın eyleminin doğru olarak nitelendirildiği, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı sonucuna varmıştır. Bu nedenle, temyiz davasının esastan reddedilmesine ve hükmün onanmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri şunlardır:
-TCK'nın 314/2 maddesi: Silahlı terör örgütüne üye olmak
-3713 sayılı Kanunun 5/1 maddesi: Terörle Mücadele Kanunu
-TCK'nın 53. maddesi: Ceza verilebilmesi için fiilin suç olması
-TCK'nın 58/9 maddesi: İndirim sebepleri
-TCK'nın 63. maddesi: Temyiz hakkı ile ilgili düzenlemeler

İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk derece Mahkemesi : Iğdır 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 31.03.2021 tarih ve 2020/243 - 2021/95 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Uygulama : Sanık hakkında TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 53, 58/9, 63. maddeleri uyarınca verilen mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine dair karar

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi Ceza Dairesince 5271 sayılı CMK’nın 280/1-e maddesi gereğince duruşma açılıp sonucuna göre aynı Kanun maddesinin 2. fıkrası gereğince ilk derece mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden hüküm kurulması gerekirken, kanun maddesine yanlış anlam yüklenerek duruşma açılmaksızın evrak üzerinde ilk derece mahkemesince sanık hakkında "10 yıl 6 ay" olarak belirlenen hapis cezasının, teşdidin derecesi azaltılmak suretiyle "9 yıl" hapis cezasına indirilmesi hukuka aykırı ise de, anılan uygulamanın sanık lehine olması ve aleyhe temyiz bulunmaması hususları gözetilerek iş bu hukuka aykırılık bozma sebebi yapılmamış olup; hakkında yakalama kararı verilen sanık bakımından suç tarihinin temadinin kesildiği iddianame tarihi olan "10/01/2017" yerine karar başlıklarında "01/10/2020" olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir maddi hatalar olarak değerlendirilmiştir.
Yapılan yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmanın temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü sebepler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Iğdır 1. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24.10.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.