Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/5574 Esas 2022/9956 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükümü temyiz edildi. Sanığın gıyabi kararını temyiz etmesi yasal süresinden sonra olduğundan temyiz istemi reddedildi. Nakil aracının iadesine dair yapılan temyiz itirazları yerinde görülmedi ve hüküm onandı. Ancak, kaçak eşyanın miktarına göre temel cezada teşdit uygulanarak alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği gözetilmediğinden hüküm bozuldu. 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilmeli ve yasal koşullarının oluşup oluşmadığı saptanarak ilgili hükümlerin uygulanması yerel mahkemeye ait olmalıdır. 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı nedeniyle 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesi yeniden değerlendirilmelidir.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi
- 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'nun 3/22. maddesi ve 5/2. maddesi
- 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 61. ve 63. maddeleri, geçici 12. maddesi (2. fıkra)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nun 317. ve 321. maddeleri

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, nakil aracının müsaderesine yer olmadığına

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I- Sanık ...'in temyizi üzerine yapılan incelemede;
Gıyabi kararı 07.12.2015 tarihinde tebellüğ eden sanığın yasal süresinden sonra 16.12.2015 günü temyiz ettiği anlaşılmakla temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II- Katılan kurum vekilinin nakil aracının iadesi kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan kurum vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
III- Katılan kurum vekilinin mahkumiyet kararına yönelik temyiz talebinin incelemesinde ise;
1- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- 24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53.maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre;
Ele geçirilen kaçak eşyanın miktarına göre, temel cezada TCK'nın 61.maddesi uyarınca teşdit uygulanarak alt sınırdan uzaklaşılması suretiyle hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan kurum vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.