Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/6774 Esas 2022/10271 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında açılan davada, 5607 sayılı Yasaya muhalefet suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, ancak 4733 sayılı Yasaya muhalefet suçundan hükümlülük kararı verildiği belirtilir. Hazine vekilinin temyize göre yapılan incelemelerde, suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği itibariyle eylemin 5607 sayılı Yasaya kapsamında kaldığı ve suçtan doğrudan zarar görmeyen Muhakemat Müdürlüğü'nün davaya katılma ve hükmü temyize yetkisinin olmadığı belirtilir. Sanık müdafiyesi ise suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığını ancak sonrasında yayımlanan yasaların sanık lehine hükümler içerdiğinin altı çizilir. Bu kapsamda, uygulanacak kanun maddeleri olarak 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasaya ait 3/18-Son, 3/5, 3/10, 3/22, 5/2 maddeleri belirtilir. Bunun yanı sıra, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrasının da dikkate alınması gerektiği altı çizilir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, sanık hakkında verilen cezanın 1 yıl 13 ay hapis cezasına indirgenmesi kararlaştırılır. Kanun maddelerinin detaylı ve açıklayıcı şekilde eklenmesi talep edilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 ve 4733 sayılı Yasalara muhalefet
HÜKÜM : Sanık hakkında 5607 sayılı Yasaya muhalefet suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, 4733 sayılı Yasaya muhalefet suçundan hükümlülük

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I-Hazine vekilinin temyizine göre yapılan incelemede;
Temyiz dilekçesinin Muhakemat Müdürlüğü adına sunulduğu gözetilerek suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliği itibariyle eylemin 5607 sayılı Yasa kapsamında kaldığı cihetle, suçtan doğrudan zarar görmeyen Muhakemat Müdürlüğü'nün davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığından, Hazine vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık müdafiinin temyizine göre yapılan incelemede;
1-Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesi kapsamında kaldığı, ancak suç tarihinden sonra 11/04/2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6455 sayılı Yasa ile 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin yürürlükten kaldırılarak atılı suça ilişkin düzenlemenin 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi kapsamı içine alındığı ve halen yürürlükte bulunan 6545 sayılı Yasa ile değişik 3/18. maddesi ile de aynı düzenlemenin korunduğu cihetle,
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği ve anılan madde uyarınca suça konu kaçak eşyanın gümrüklenmiş değerinin iki katı tutarındaki miktarın hüküm verilinceye kadar Devlet Hazinesine ödenmesi halinde verilecek cezada indirim uygulanacağının hüküm altına alındığı gözetilerek,
Suç tarihinde yürürlükte olan 4733 sayılı Yasa ile 6545 ve 7242 sayılı Yasalar ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 3/18-Son. maddesinin yollamasıyla aynı Yasanın 3/5, 3/10, 3/22, 5/2. maddelerinin somut olaya uygulanarak belirlenen sonuç cezalar karşılaştırılmak suretiyle sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri ile 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası nazara alınarak sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2-24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
Sanık hakkında tayin edilen 2 yıl, 6 ay hapis cezasından 5237 sayılı TCK'nun 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapıldıktan sonra, 2 yıl, 1 ay hapis cezası yerine 1 yıl, 13 ay hapis cezasına hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.