Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1105 Esas 2020/2001 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1105
Karar No: 2020/2001
Karar Tarihi: 10.06.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1105 Esas 2020/2001 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı tarafından açılan tazminat davası kısmen kabul edilmiştir. Ancak davanın konusu olan miktar, kesinlik sınırının altında kaldığı için temyiz edilemez. Bu nedenle, temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 427. maddesi ve Ek-Madde 4, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi olarak belirtilmiştir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceği vurgulanmıştır.
23. Hukuk Dairesi         2019/1105 E.  ,  2020/2001 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
    - K A R A R -
    5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir.
    Dava dilekçesinde, 21.904 TL yönünden rucuen tazminat davası açılmış harçlandırma da bu miktar üzerinden yapılmıştır, mahkemece, davanın 20.553 TL yönünden kısmen kabulüne dair verilen karar, yukarıda anılan madde hükmüne göre davacı yönünden temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacının temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 10.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

    Hemen Ara