MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında mühür bozma ve elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçlarından verilen 19.01.2012 gün 2011/289 Esas, 2012/21 Karar sayılı ilk mahkumiyet hükümlerinin sanık tarafından yasal süresinde temyiz edildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.08.2012 tarihli yazısı ile sadece elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün 6352 sayılı Yasanın geçici 2/1-2 maddeleri uyarınca yeniden değerlendirilmesi için iadesi üzerine, mahkemece elektrik hırsızlığı suçundan ceza verilmesine yer olmadığına hükmedildiği, mühür bozma suçundan ise yeni bir hüküm kurulmadığı anlaşılmakla, sanığın mühür bozma suçundan kurulan 19.01.2012 gün 2011/289 Esas, 2012/21 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik süresinde yaptığı temyizine hasren dosya incelenip gereği görüşüldü:
.... Başkanlığınca, Dairemize gönderilen 12.11.2013 tarih ve 29415146-2525 sayılı cevabi yazısından, ..."nin 26.07.2013 tarihinde özelleştirildiğinin belirtilmesi karşısında, 09.05.2010 olan suç tarihi itibariyle anılan şirketin özelleştirilmemiş olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki bu yönden bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; dosya arasında bulunan adli sicil kaydına göre, tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 58. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1-Cumhuriyet savcısının 24.01.2013 gün ve 2012/365 Esas, 2013/79 Karar sayılı hükümde mühür bozma suçundan da hüküm kurulması gerektiğine ilişen temyiz isteminin incelenmesinde;
24.01.2013 gün ve 2012/365 Esas, 2013/79 Karar sayılı hükümde sanık hakkında mühür bozma suçundan verilmiş temyizi kabil bir hüküm bulunmadığından Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II-Sanığın, hakkında mühür bozma suçundan kurulan 19.01.2012 gün 2011/289 Esas, 2012/21 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5237 sayılı TCK"nun 58/3. maddesine göre, tekerrür hâlinde, sonraki suça ilişkin kanun maddesinde seçimlik olarak hapis cezası ile adli para cezası öngörülmüşse, hapis cezasının tercih edilmesi gerektiğinin belirtildiği, aynı Kanun"un 50/2. maddesinde ise, suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu cezanın artık adli para cezasına çevrilmeyeceğinin belirtildiği, 50/3. maddesine göre de, fiili işlediği tarihte onsekiz yaşını doldurmamış bulunanların veya altmışbeş yaşını bitirmiş bulunanların mahkûm edildiği bir yıl veya daha az süreli hapis cezasının, birinci fıkrada yazılı seçenek yaptırımlardan birine çevrileceğinin hüküm altına alındığı dikkate alınarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 58/3. maddesi gereğince zorunlu olarak hapis cezası tercih edilmesinden sonra, aynı Kanun"un 50/2-3. maddesine göre tayin olunan kısa süreli hapis cezasının, aynı maddenin birinci fıkrasında yazılı adli para cezası dışındaki diğer seçenek yaptırımlardan birine çevrilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-5237 sayılı TCK.nun 53/1. maddesinde öngörülen güvenlik tedbirlerinin hapis cezasının sonucu olduğu gözetilmeden, uygulanmasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 07.05.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.