Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/1277 Esas 2022/12154 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararı incelendiğinde, müşteki Gümrük İdaresi vekilinin suçtan doğrudan zarar görmemesi sebebiyle atılı suç bakımından katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığından, bu talebin reddedildiği ve Yasa maddelerine göre incelediğinde sanıkların suçları ayrı ayrı yargılanması gerektiği, yasa değişikliklerinin gözetilmesi gerektiği ve dava konusu kaçak eşyanın müsaderesi sırasında atıf yapılan kanun maddelerine uyulması gerektiği belirtilmiştir. Bu kapsamda, kararın bozulmasına ve yerel mahkemenin hukuki şartların oluşup oluşmadığını inceleyerek gerekli uygulamaları yapmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK 174. madde
- 5320 sayılı Yasa 8/1. madde
- 1412 sayılı CMUK 317. madde
- 5271 sayılı CMK 260. madde
- 5607 sayılı Yasa 3/18. madde, 3/5. ve 3/10. madde ve fıkraları, 3/22. madde, 5/2. madde, geçici 12. Maddenin 2. fıkrası, 13/1.madde
- 6545 sayılı Yasa 89. madde
- 5237 sayılı TCK 7. madde
- 7242 sayılı Yasa 61. ve 62. maddeler.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
I) Müşteki Gümrük İdaresi vekilinin tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme suçu yönünden beraat hükümlerini temyiz talebinin incelenmesinde;
TCK’nun 174. maddesinde düzenlenen atılı suç bakımından suçtan doğrudan zarar görmeyen Gümrük İdaresinin davaya katılma ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığından vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II) Müşteki Gümrük İdaresi vekilinin katılma talebi hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmeden yargılama sonlandırılmış ise de, 5271 sayılı CMK'nun 260. maddesi gereğince, katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar görmüş bulunan Gümrük İdaresi vekilinin 5607 sayılı Yasa uyarınca verilen hükümleri temyize hakkı bulunduğu gözetilerek, anılan kurum vekilinin ve sanıkların mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 2007/10-85 Esas, 2007/109 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, aralarında bağlantı bulunsa dahi, sahtecilik suçu dışındaki diğer suçların yargılamalarının kaçakçılık suçu yargılaması ile birlikte görülemeyeceğine ilişkin kararı gereğince, tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme suçu ve kaçakçılık suçlarının tefrik edilerek kovuşturmaların ayrı ayrı yapılması gerektiği gözetilmeden aynı kovuşturmayla her iki suçtan yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Sanıklar hakkında ek savunma hakkı tanınarak, suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. ve 3/10. madde ve fıkraları gereğince uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden, doğrudan 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi gereğince yazılı şekilde hüküm tesisi,
3- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanıklar lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK'nun
7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. Maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
4-Dava konusu kaçak eşyanın müsaderesine karar verilirken 5607 sayılı Yasanın 13/1.maddesi yollamasıyla TCK’nun 54/4. maddesinin gösterilmesi gerekirken 5607 sayılı Yasanın 13/1.maddesi atfı ile TCK'nun 54. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMK'nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, suçtan zarar gören Gümrük İdaresi vekilinin ve sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.