Esas No: 2012/4809
Karar No: 2012/13384
Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2012/4809 Esas 2012/13384 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi
Taraflar arasındaki orman kadastrosuna ve kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı ... Yönetimi, dava dilekçesi ile ... Köyünde 5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan kadastro çalışmalarında orman alanlarının kısmî ilâna çıkartıldığını, ... Köyü sınırları içinde bulunan, dilekçeye ekli paftada 144 nolu kırmızı ile işaretli alanın orman sayılan yerlerden olduğu halde orman sınırları dışında bırakıldığını ileri sürerek, bu alanın orman niteliğiyle Hazine adına tescilini istemiştir. Dava konusu taşınmaz, kadastro müdürlüğünce davalı olarak tespit edilerek tutanağı mahkemeye gönderildikten sonra yapılan yargılama sonunda mahkemece; davanın kabulü ile çekişmeli 753 ada 1 nolu parselin orman sayılan yerlerden olduğu gerekçesiyle orman vasfıyla Hazine adına tesciline karar verilmiş; hüküm, davacı ... Yönetimi tarafından gerekçeli karar ile hüküm fıkrasında, çekişmeli taşınmazın ada ve parsel numaralarının farklı olduğu hususuna yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, orman kadastrosuna ve kadastro tespitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu, 3402 sayılı Kanunun 5304 sayılı Kanun ile değişik 4. maddesi hükümlerine göre yapılmış, çekişmeli taşınmaz orman sınırları dışında bırakılmıştır.
Yapılan incelemede; yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı son oturumda oluşturulan kısa kararda (836 ada 1 nolu parselin Hazine adına orman niteliği ile tesciline) dendiği halde, gerekçeli kararda (753 ada 1 nolu parselin Hazine adına orman niteliği ile tesciline) denmiştir. Oysa, kısa kararla gerekçeli kararın çelişik olması H.M.K."nın 298/2. maddesine aykırı olup, mutlak bozma nedeni oluşturur (İ.B.B.G.K. 10.04.1992 t, 1991/7 E. – 1992/4 K.).
SONUÇ. Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer yönlerin bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının yatırana iadesine 27/11/2012 günü oybirliği ile karar verildi.